Sahibinden 2. el özgürlük

Sabah 8-akşam 5, sabah 8 buçuk-akşam 6, gece 12-sabah 8, vs vs vs... Full-time özgürlükler, part-time olanlar, vardiyalılar, seç seç beğen... Ama memur ama işçi, özgürlüklerimizi satmaktayız saatlere bölerek. Satmasak olmaz mı, olmaz. Çalışmasak olmaz mı? Tabi ki hayır.

Hal böyle olunca, farklı farklı şartlarda çalışıyoruz her birimiz. Kimimiz iyi paralara, kimimiz yağında kavrulmacasına, kimimiz kıt kanaat bedeller karşılığında satıyoruz özgürlüklerimizi. Bazımız haline şükrediyor, bazımız özgürlüğüne daha iyi paralar verecek müşteriler (işveren) arıyor... Daimi bir satış sözkonusu... Özgürlüklerimiz hep piyasada.

Satış yaptıkça ürünümüz olan işgücümüz değerleniyor çünkü tecrübemiz artıyor. Ama tersi de olabiliyor; çok satılmış bir işgücü, çok iş değiştirmiş birisine tekabül ettiği için piyasada rağbet görmeyebiliyor.

Hafta sonları da özgürlüklerini satanlar var. Memur ya da işçi değil ama patronsanız bile, bu satışı yapmak zorundasınız. İş hayatı böyle birşey işte. Aslında hayat böyle bir şey. Özgürlüklerimizden bize kalan süreler, bu yüzden çok önemli. Ailemizle iyi vakitler geçirmeli, zaman zaman sadece kendimize vakit ayırmalıyız. Yoksa hiç özgür olamadığımız bir dünyada yaşamak, hiç keyifli olmaz değil mi?