Gittin sen!

Hep eksildim sen gittikçe. Bağırdım 'gitme ne olur' diye sessiz çığlıklarla. Anlamadın. Gittin umarsızca. Yalnız bırakıp beni hayatın kollarına. Hayat bir yoldaş olmadı bana. Üzdü, kırdı beni. İstemediğim hallerini sundu önüme. Kaçamadım ondan, kaçtıkça ben o hep sobeledi. Yakaladı beni en güçsüz yanımdan. Sensiz olmadı işte. Yıkıldı bu kalp sensiz. Çıplak kalmış bir insan gibi saklanacak köşe aradı kendine. Sensiz çıplak kaldı işte. Örten sendin onu. Koruyucu bir yelektin üzerinde. Sen gidince çırılçıplak kaldı. Ürktü, ürperdi. Saklanıyor şimdi. Bu halde çıkamaz ki kimselerin önüne.

Yaralı bir yürek, asık bir yüz, yılgın bir beden kaldı senden geriye. Viran bir şehire benzedi burası sensiz. Sesin yok, kahkahan yok. Oysa ne kadar alışıktır duvarlar senin o şen kahkalarına. O ruhsuz duvarlar bile arıyordur seni eminim. Koltuğun boş, sesin yok. Ellerin yok. Ne zormuş sensiz olmak, nefes almakta zorlanmak gibi.

Zamana bile akıl ermiyor, o bile değişti sen gideli. Takıldı kaldı sanki olduğu yerde. İlerlemiyor bir türlü. Baktıkça inat ediyor sanki ilerlememek için. O da mı yoruldu ne? İlerlemeye mecali yok belki de. Gittin sen...Gittin.
Anlattım bunu zamana, duvarlara, koltuğuna. Bir kalbime anlatamadım. Anlamayacak eminim.

Sensiz kaldım bak. Nasıl da konuşur, gülerdim. Güller açardı yüzümde seni görünce, çenem düşerdi. Bak konuşmuyorum artık. Konuşamıyorum. Kelimeler düğümleniyor içimde. Susuyorum. Herşey senmişsin, ne geç farketmişim. 'Çok sakinsin', derdin. Bak değilim artık. Herşeye sinirleniyorum, tahammülüm yok hiçbirşeye. Çünkü sende yoksun.

İnsanın canını en çok da söylenememiş sözcükler acıtıyor. Hep askıda kalmış, hep ertelenmiş. Hep bir sinir anında söylenmekten vazgeçilmiş. İşte şimdi söyleyecek kimse yok karşımda. Keşkelerinde bir anlamı yok. Pişmanlıklar hep boşuna artık. Bu kadar söylenecek söz varken, hiçbirşey söyleyememiş olmak ne kadarda acı veriyor bilemezsin. Mühürledim sen gelene kadar, hem kalbimi, hem kelimelerimi. Sana sakladım herşeyimi.

Hep acı dolu bir gözle bakacağım dünyaya. Sen geri dönene kadar. Sevdiklerime kilitlenip kalıyorum işte böyle. Onlarsız ne nefes alabiliyorum, ne huzur bulabiliyorum. Hastalık mı bu?Belki de. Acı veren bir hastalık. Kalbi acıtan, damarlarınızı, beyninizi yakan, hasar veren bir hastalık. Kilitlendim işte yine...