'O, yan gelip yatmadı'

Bugün, İzmir-Bergama’da bir cenaze töreni vardı. Son günlerde, bizleri her gün her gün öldüren, her gün her gün kanatan onlarca Mehmetçik naaşından biri daha Bergama’dan tüm asalet ve azametiyle geçti.

Törende bir pankart dikkatleri çekiyordu. Pankarttaki sözler içlerimizi bir kere daha acıttı, burktu, kanattı: "O, yan gelip yatmadı".

Her konuda uzman olan, her şeyi bilen, her probleme anlasın anlamasın Kasımpaşa kıvamında çözümler bulan müthiş bir başbakanımız var. Ne mutlu bize. Beyefendi’de çözümsüz dert yok, aşılmayacak engel, atlanmayacak hendek namevcut. Hele bir de, o külhani tarzı, küçük dağları ben yarattım aromalı hitabeti, karşıma çıkanı yakarım stili yok mu? Vallahi de billahi de sırtı yere gelmez bu milletin(!).

Ne zaman hassas bir konuda konuşsa, demeç verse olay oluyor. Yad ellerde sefir azarlıyor, Çukurova’da çiftçi. Kendisi bir bilgi veriyor, arkasından on tane danışman, müşavir, sözcü düzeltme yapacağız diye şekilden şekile giriyor.

Askerlik, yan gelip yatma yeri değildir diye buyurdular. İçinde bir tek gram asker, Mehmetçik, ordu, vatan, millet, bayrak, yurt sevgisi olan bir kişi söyler misiniz; üç beş tane çapulcu ile mücadele etmek için her gün her gün ölen bu insanların yaptığı mücadeleyi böylesine basite indirgeyebilen bir şahıs hakkında nasıl müspet düşünebilir. Bu zat-ı muhteremlere oy veren, destek veren sözümona muhafazakarlar, sözümona milliyetçi-mukaddesatçılar ve hedefini şaşırmış solcular; bir dinleyin bakalım şimdi yüreğinizi, sızı var mı sızı? Aklınızı başınıza devşirin artık.

Devlet yönetmek, şirket yönetmek gibi olmaz kardeşim. Ciddiyet, gerektiğinde azamet, gerektiğinde tevazu ister. Bir devletin başı, an gelir kartal olur pençesiyle, an gelir derviş olur asasıyla. İcazetiyle oturduğu koltuğundan milletini azarlayamaz, paylayamaz. Adama, "sen kim oluyorsun, otur oturduğun yerde, git şirketlerinin başına burası ticarethane değil" deyiverir bu millet.

Bu aziz milletin, bugüne dek saygınlığından gram yitirmemiş kaç kurumu varsa, en başlarında ordusu gelir. Kesinlikle militarist bir kişi değilim, olmadım da. Aksine askerin askerlik yapmasını, alanı dışına çıkmaması gerektiğini savunur ve düşünürüm. Her siyasi ve sosyolojik olayda tezlerini orduya dayandırarak güçlendirmeye çalışanlardan hiç olmadım. Ama söz, her birimizin tozunu toprağını yuttuğu, eşini, dostunu, atasını, dedesini feda ettiği askerlik kurumunun şahsında bir polemiğe dönüşürse o zaman da her duyarlı Türk insanı gibi tepkimi koyarım ortaya.

Bugün Bergama’da tüm asaletiyle, bayrağa sarınmış giden yiğit, yan gelip yatmadı Sayın Başbakan, vurulup alnından tertemiz yattı kutlu vatan toprağına. Keşke onun eriştiği mertebenin ayak ucuna bizler de ilişiversek değil mi? Ne dersiniz sizce mümkün mü?