Yaka Köyü "Köyüm Kahvaltı Evi"

Severim kahvaltı üzerine bir orta kahve içmeyi ama bugün olmaz, çok yemişiz.

Sobanın sıcaklığı da eklenince, bizi bir rehavet bastı, oturduk kaldık.

Gazetenin başlıklarına şöyle bir göz gezdirdim.

Ay kolum yoruldu, çevirmekten. Pazar ilaveleriyle birlikte iki gazete fazla geldi.

Kalkıp biraz yürümek lazım.

Hava ışıl ışıl, güneşli.

Yan masada sevimli bir bebek babasının kucağında bize gülümsüyor.

Hiç dayanamam yerim seni ben. Elinde bir dilim ekmek onu kemirmeye çalışıyor küçük kemirgen.

……

Programı akşamdan yaptım.

“Yarın inşallah yağmur yağmaz, şu hayatın küçük armağan paketlerinden birini açar kendimizi sevindiririz.”

Ne yaparız?

Yaka köyüne kahvaltıya gideriz. Yaşasın.

Tabi uyuyup kalmamak ve diğer pazar günlerinden biraz erken kalkmak lazım. Yol neredeyse yarım saat, 45 dakika, sürer.

Şanslıymışız ki güneşli bir gün uyandırdı bizi.

Attık kendimizi yola.

Buca otobandan Bornova’ya çıktık. Ordan da Manisa yoluna.

Yolun sağ yanından Çiçekli köyü yol ayrımı ve de doğayla yeşille buluşma.

Temiz havayla insan biraz sarhoş gibi oluyor, sevinçli bir duygu durumu, yüzünde aptal bir gülümseme, dilinde…

Hiç söylemediysem

Şimdi söylüyorum

Seni her şeyden

Çok seviyorum, dinle

Radyoda bu çalıyor. İstersen eşlik etme. Söyleyen Hüseyin Turan.

http://www.youtube.com/watch?v=My2YIWYEbd8&feature=related( Güzelmiş değil mi?)

Yol boyunca restaurant, kahvaltı evleri, kendin pişir kendin ye, ve mesire yerleri yeşilliklerin içinde sıralanmış müşterilerini bekliyor, doğal ortamlarında.

Ağır gidiyoruz yolun, yeşilin ve müziğin keyfini çıkara çıkara.

Çiçekli köyünden sonra geliyor, Yaka köyü.

Yol kenarındaki harika yeşillikler içinde birçok kahvaltı evi olmasına rağmen ben Yaka köyündeki “Köyüm Kahvaltı Evi"ni tercih ediyorum.

Daha önce bu yol üzerinde başka yerleri de denedik ama hem kahvaltılıkların doğallığı ve ev yapımı olması, servis kalitesi ve çeşitlerin bolluğu nedeniyle burası bence en iyisi.

Aslında mekan olarak orman içindekilere göre pek bir cazibesi yok.

Köyün içinde.

Merdivenle çıkılan, bir ana bina ve üzerleri kapatılmış yan yana iki barakanın restore edilmiş hali.

Otantik döşenmiş ve her yer çiçek.

Çok samimi ve sıcak bir yer. Ev gezmesine gelmişiz gibi, ikram da bol, hiç kalkmak istemiyor insan.

Bizim gibi düşünenler fazla ki, hafta sonları tıklım tıklım kalabalık oluyor.

Kahvaltıda neler yok ki!

Bir köşede köyün hanımları gözlemenin her türlüsünü yapıyorlar. Sıcacık.

Küçük bazlama ekmekleri, ev ekmeği, taze taze.

Peynirin en güzeli, çökeleğin en tazesi, bal kaymak, ev yapımı ayva reçeli ve de lor üzerine böğürtlen reçeli, cevizli acuka, iki çeşit zeytin, domates salatalık ve de yeşilbiber, istersen sucuklu yumurta veya haşlanmışı.

Mis gibi tomurcuklu, kokulu, demli çay, iç içebildiğin kadar. Tabi istersen portakal suyu, ve hatta ballı süt. Yani anlayacağınız yok yok. Bir kuş sütü eksik.

Çalışan garson çocuklar etrafında pır dönüyor, bir eksik var mı diye. Servis de harika.

Fiyat da makul.

Ama en önemlisi hem ortam doğal ve samimi, hem de yediklerimiz köy usulü.

Çok mu ballandırdım anlatırken?

Bir şey hoşuma gitti mi, keyif aldım mı başkaları da yaşasın, denesin, gitsin, görsün istiyorum.

Böyle ballandırmam ondandır.

Tavsiye ediyorum bu doğa ve lezzet durağını.

Çam ağaçlarıyla kaplı yoldan giderken, siz de biraz oksijen sarhoşu olun benim gibi, neşeli neşeli şarkılar söyleyin diye.

Blognot 1: Resimleri galerilerimdedir.

Blognot 2: Yaka Köyünün çam ormanlarının büyük bir kısmı bu yaz bir orman yangınında kül oldu.O güzelim ağaçların yok olduğu tepeler şimdi çıplak.



Tijen Taşlı- İzmir