Ölmeden önce...

Ben garip biri miyim? 22 yaşındayken listelemişim ölmeden önce yapmak istediklerimi. Sabaha karşı bir saatte yere yüzükoyun uzanmıştım salonun ortasında. Önümde kağıdım ve kalemim. Belki de ağlamıştım. Ya izlediğim bir filmin etkisindeydim ya da eski sevgililerim yüzünden depresyondaydım. Tam hatırlamıyorum. Dar bir halimdeydim. Velhasıl kafamdaki soru şuydu: Yarın ölecek olsam, neleri yapamamış olduğum için mutsuz giderdim? O zaman listelediklerimin psikolojimin hali açısından önemi var mıdır? Bilenler söylesin. İşte ölüme karşı duran cevaplarım. Bakalım 8 senede bir arpa boyu yol gitmiş miyim.

1. Uçmak istiyorum, korku olmaksızın.
Olmadı. Paragliding gezilerine gittim. Tandem'le biriyle uçarım diye. Hava izin vermedi o gün. Sonra da annem izin vermedi. Yalnız ilk sıradaki madde bu. Dikkatinizi çekerim.

2. Yoga öğrenmek, biyoenerjiyi keşfetmek.
Oldu. İki yıl kadar devam ettim. Öğretmenim ve yaşam koçum Bilge Şeker'di. Hakikaten şeker gibi bir insan. İlgilenenlere duyurulur.

3. 50 kg. olmak
Olmadı. En fazla 3 kilo yaklaştım. Şimdi ise aramızda dağlar var :) Olur inşallah. Azmin elinden bir uçan, bir kaçan kurtulurmuş.

4. Göl kıyısında evim.
Olmadı. Hala hayalini kuruyorum.

5. Bir sürü balık tutmak.
Olmadı. Göl kıyısı evimi bekliyorum sanmayın. Oltalar da tamam... İşte sıra gelmiyor bir türlü.

6. Seramik yapmak.
Oldu. Allahtan bir ara işsiz kaldım da gidip akademiden ders aldım. Saatlerce oydum durdum. Artık çamuru mu, eski müdürleri mi... Orası meçhul.

7. Resim yapmak.
Oldu. Akademiden Muhammed Aliyev sağ olsun. Bu miyop astigmata perspektif öğreteceğim diye canı çıktı. Fena değilim ama. Gerçi çizmekten çok boyamayı seviyorum :)

8. Çocuk doğurmak.
Olmadı. Benim restoranda her gün onlarca çocuğum oluyor. Yemek, yemek diye çığırıyorlar. Sırası gelmedi bizimkinin diyelim.

9. Babamı iyileşmiş görmek.
Olmadı. Kaybettik.

10. ABD'ye tekrar gitmek.
Olmadı. Para yok. Vakit yok. Daha ne diyim.

11. Hong Kong'da Çin yemeği yemek.
Olmadı. Ne alaka? Çinim gelmiş demek ki. İstanbul'daki restoranların suyu mu çıktı yani?

12. Dev bir lunaparkta her şeye binmek.
Olmadı. Bırak devini, küçüğüne bile gidemedik. :(

13. Araba kullanmak.
Oldu. Heyooo... Ehliyetim de oldu. Arabam da oldu.

14. Havuzda yüzerken dönüş taklasını becerebilmek.
Olmadı. Yok. Çok denedim. Olmuyor. Olmayacak da. Tersim düzüm birbirine karışıyor benim. Çok zor. Bilemiyorum.

15. İzmir'e ve oradaki ilk evime gitmek.
Oldu. Hem de geçen sene eşimin elinden tuttuğum gibi on yıl önce oturduğum mahalleyi ve evi buldum. Çok keyifliydi. Az ağlamadık oralarda.

16. Annem'i mutlu görmek.
Olmadı. Mutlu göremediğim gibi kendisini, aramızdan ayrıldı. Rahmet olsun.

17. Saatlerce "Atari" oynamak.
Oldu. Gerçi artık atari neyim kalmadı ya. Ben gene de bilgisayarda tilt oynamaya bayılıyorum. Hem jetonları saymak zorunda kalmadan. Servet harcadım bugüne kadar bowling salonlarındaki koca tiltlere. Ne varsa sanal âlemde var. Yaşasın.

18. Kdz. Ereğli Göstepe'de kantine doğru yürümek ve elimde dondurma gün batımını izlemek. Olmadı. Aslında gitmek lazım Ereğli'ye. İyi fikir.

19. Akvaryum için balıklar almak.
Olmadı. Çocukken vardı. Ama büyüdüm. Evlendim. Akvaryum almadık yeni evimize. Eşim Digiturk'teki akvaryumu seyret diyor. Onu temizleme derdi yokmuş. İdare ediyorum. Ama balık almak için saatlerce pet shoplarda dolanmanın tadı hiçbir şeyde yok.

20. Barnstable'da göl kenarındaki yoldan yine plaja kadar koşmak. Sonra gün batımını izlemek.
Olmadı. USA'ya gidersem kesin.

21. Ablamı mutlu görmek.
Olmadı. Bekliyoruz bakalım. Hala ümidim var.

Yukarıdaki verilere göre başarı oranı 6/21 yani %29 diyelim. Yolun yarısına 4 kala listemin %20 gerisindeyim. Anlaşılan elimi sıkı tutayım. Zaman az. Hayallerin çoğu taze.