Bazen o kadar çok yoruluyorsun ki herşeyden, işten, aşktan kısaca hayattan... nasıl işten yorulunca tatile çıkıyorsan aşktan yorulunca da kalbini tatile çıkarmalısın...Kalbini alıp götürmelisin he..
Eski eşyalar neden bu kadar hüzün verir insana...Eski bir radyo, annenin eski gömleği, babanın 70'lerden kalan kravatı, çocukken en sevdiğin bebeğinin kırılmış bacağı, Cin Ali kitapların, kardeşinin s..
Ona gittiğim köylerden birinde rastladım. O kadar mutlu bir ifade vardı ki yüzünde, kalabalık içinde hemen fark ediliyordu. Sürekli gülümsüyordu. İşin garibi ona baktığınızda siz de gülümsüyordunuz. Y..
Çoğu zaman tüm dünyayla ilişiğimi kesmek istiyorum. (Kim istemez ki?) Pek çok insan gibi, böyle zamanlarda, hayal gücüm beni bir adaya atıyor. Birkaç palmiye, deniz, uçsuz bucaksız mavi gökyüzü, kumla..
Çocukluğu savaş yıllarında geçmişti. Şimdi yarım yamalak hatırlıyordu o zamanları. “Geliyorlar kaçın!” demişti biri, o da annesinin kucağında, neden kaçtığını bilmeden dağlara doğru yol almıştı. Savaş..
Bu nasıl bir ezgi, bu nasıl bir büyüdür ki, yediğim yemeği gırtlağımda bırakıp gözümden yaşların süzülmesine neden oluyor… Hüsnü Şenlendirici, klarnetini usulca alıyor ve üflemeye başlıyor…ben kal..
Kent ve mevsimler... İtalo calvino'nun bir kitabının adı bu... beni her zaman büyüleyen bir isim oldu... biraz hüzünlü biraz da hayatı iki kelimeyle özetleyen bir isim olduğundan belki... belki de ken..
Pazar günlerini hiç sevemedim... Ertesi sabah yeni bir başlangıç yapmak zorunda olduğum için belki de... Çocukken yeni bir okul günüydü bu... Şimdi ise yeni bir iş günü...Şimdi düşünüyorum da ne ç..