Gerçekten öldü mü ? Fazlasıyla sevdiğim biriydi... Her zaman canlı neşe dolu hayatın ta kendisiydi aslında... Ben onun hiç ağladığını ya da hüzünlendiğini görmedim... hep gülüyor ve güldürüyor..
Asıl acıtan ne biliyor musun ? Senin hayalini ellerinden önce alıyor... Bakıyor büyütüyor... Sonra yere atıyor... üzerine çıkıp binlerce parçaya bölüyor... Sonra da hiç ortada yokken bir anda ..
Gözlerim kayboldu sonsuz denizlerde yüreğim tutsak düştü fırtınada alabora olmuş bir gemide yolunu kaybetti aklım kulaklarımda bir uğultu kalbim fısıldıyor aşkını. ..
Bazen çok mu yalnızım diyorum.. Etrafıma bakınıyorum.. Ne çok insan var.. Kalabalık.. Öyle kalabalık ki şaşıyorum.. Bu kalabalıkta insan nasıl yalnız hissedebiliyor ki..Sizi bilmem.. Yani bu k..
Çoğunuz duymuşsunuzdur bazı dizi forumlarında açılan hikayeler başlığını..En iyi senaristlere taş çıkaran sanal yazarların olduğu sitelerden birinde yazıyorum bende..Hikayenin son bölümünde uyuştur..
Herkes bir şey diyor.. Kimi evet kimi hayır.. Ama düşünen kişi sayısı o kadar az ki.. Kimi Tayyip Erdoğana düşman.. Sırf bu yüzden " değişen nedir " demeden hayır diyor.. Kimi Tayyip Erdoğan taraftarı..
İnsan sevdiklerini yanında ister ya.. Hani başını omunuza yaslayabilmek.. Oada saatlerce kalıp sessizce ağlamak.. Birlikte sessizliği paylaşmak.. Hiç bir şey söylemese de kalbinden geçen teselli ..
Ürperiyor bütün bedenim..Diken diken oluyor tüylerim..Dudaklarımdan ne kadar istemesem de, Ne kadar karşı çıksam da, Sımsıkı kapasamda, O lanet kelimeler inatla, savaşarak özgürlü..
Ağlıyorum yine...Sessizce... Kimse duymadanKaranlıklara boğuldum yine...Kimse fark etmedenÖzledim seni yine...Sen bilmedenYağmurların peşinden gittim yine...Sana getirdi be..
Bir gece vakti susmaktayım yineYalnızlık yani başımda..Kalbim acımakta geneYaşlar gözlerimde..Gözyaşlarım yağmur olupDüşmekte gökyüzünden yere..Karanlıkta kaybolmakta kelimeler..