canhıraş biter acının töreni öğretisi başlar sonra azalırken tesiri söz soğur acıda yavaş yavaş sökülür kalabalık ağı el ayak çekilirken hayatın ağır pedallarında tek se..
ters yüz dönünce hayatın madalyonu batan gemide son flikaya sığmayan yolcu yaşamın terkisini ararken ısırdı gözlerini umman oysa <..
zamanı geldiğinde kumdan tepelerden iner gibi, çarçabuk bir el, çekip çıkarıyor korunaklı yerinden korkuyorsun/nereye böyle yolculuk! oyun başlıyor ilk..
/hipnozlu bakışlarını dikmiş üzerime ısrarlı dâvetinde hâlâ dâvâsı bitmeyecek sanıyor benle/ gelmişken son fasıl yara tazelemeye vaktim yok benim yürek k..
Olmuyor/ ne kadar yazsam da anlatamıyorum medet yok içimdeki sessiz harflerden elimde çolak bir kalem /bağır, bağır, bağıramıyorum iteleyip üzerimdeki ağırlığı, dışa..
hayat izin/ kaç çap eder çocuk? kaç oda, kaç kardeş, kaç lokma gece düşünde sayfa sayfa yazdığın sabaha kalemsiz çıkan ayaklarındaki adım atma cesaretin ne değişti n..
/ biz/liğin iktidar olmadığı yerde ayrılığa düşen “ben”in ihâneti hem kendinin, hem başkalarının ölümüdür/ her geçen buluta dolu diyorlar bir damla düşmüyor yine de üzerim..
eflâtunkırmızı gökyüzünde ne gündüz ne de gece büyülü hâtırâlarımız elle tutmaya çalıştığımız rüzgâr/ dirense de kalp büyü sürsün istiyoruz… bitmeyen keder..
/güç bende/ der böbürlenirsin ya durmadan! hadi, öyleyse göster gücünü sıkıca kavra parmaklarımı ve yazmaya başla şimdi… bir masal olmasın yazdıkların hep masal dinledik biz..
/donuveriyor sessizliğinden içim yaşamın susan cırcır böcekleri küstüm çiçeği gibi kapandı kendine zaman buzullar düşürüyor içime karanlığa kalırsam donarım bir göz ışık ..