Dünyanın bir ucuna atılmıştım oysa sensizliğin cezasında.Ve tüm sözlerim tükendi sanıyordum sana dair. Kederimle boğulduğum anların toplamıydı var olamayışının acısı. Aklıma düşüşlerindeki..
Bir kere vursaydın, bir kere de öldürebilseydin keşke… Maviliklerinde boğulduğum her defasında kurtarmasaydın nefesinle… Bir kere de gitseydin, med cezirlerin olmasaydı ruhumda…..
Akıl sağlığımıza en çok ihtiyaç duyduğumuz günler geçiriyoruz. Ahhh aklım sen koru kendini koru ki unutmayayım olanları, yüzüm gülmesin bu acılar bitene kadar... Soma öyle kilit bir yerdeki..
Nefessiz kalarak izliyorum, dinliyorum olanları. Çok da ağlayan bir insan olmama rağmen gözüm sürekli doluyor. Gurur, onur, mutluluk, üzüntü, öfke, sağduyu, vicdan, anlayış v.s. insan için ..
İnsan olduğumuzu bir kez daha hatırladık. Bazımız bunu hatırlamakta zorlansada bir kez daha yüzümüze çarptı insanlık…. Şehit haberleri ne kadar can yaktıysa bu depremde o kadar yaktı… ..
Kaç gün oldu, hesap tuttun mu kahırdan nefessiz kalışımıza yüreğim? Hiç haber gelmeden, kaldığın yerde tutumsuz, varsız, onsuz ay mı dedin, yıl mı? Bir gün kaç saat eder, kaç dakika..
Yüzü avuçlarının içinde masaya dayanmış, bir binanın teras katındaki mekanda göğe bakıyordu kadın. Telaşlı halinden sıyrılıp, dingin bir mavilikte huzur bulmaya çalıştığı belliydi. Güneş kızıllığa ..