Çocuk sahibi olmak...

Çocuk sahibi olmak sadece hayata getirmek değildir. Onu kişilik sahibi bir birey olarak topluma karıştırmak kış  mevsiminde  soğuktan korunmak için rengarenk iplerle  ceket örmeye benzer.. Öyle zordur ki o örgüyü örmek öyle ki, deseni oluştururken rengi yanlış kullanıp uyumu bozabiliriz. Hatta bir ilmeği bile yanlışlıkla kaçırmak açılan delikten, gelen soğuk havayla yine kendi vücudumuzun soğuğu hissetmesine neden olabiliriz..

Dünyaya gelmesine vesile olduğumuz cana öğretilecek yanlış bir bilgi,  veya şahit olduğu yanlış bir davranışımız olumsuz etkiler doğurur ve onun karakterini  oluşturacak olan önemli şeylerin  yerine oturmamasına sebep olur.  Bazen çocuk bu öğrendiklerine dayanarak hayal dünyasında bir dünya çizer kendine, dolayısıyla yanlış öğrendiği şeyler  o  resmi yanlış çizmesine neden olur. Ve telafisi olmayan hatalar yapmasına neden olur ileriki yaşamında. Bu da hayatı boyunca delikler üzerin e delikler açar tıpkı örgü örneğimde belirttiğim gibi. Bir zaman gelir ve içinden çıkamayacağını anladığında ipin ucunu bırakır ve o örülen ceket gibi hayatı da bir işe yaramaz hale gelir ömrünün sonuna kadar..

Herkes bu ve benzeri durumlarla karşılaşabilir, konunun ciddiyeti bizim örgümüzü sıkmı seyrek mi örmeye karar vereceğimize göre de değişir. Eğer çok gevşek olursa üşürüz, çok sıkı olursa da rahat edemeyiz. Kaba olur robot gibi kalırız içinde..

Ve öyle olur ki bazen , yani bu kişiliğimizde ki oluşan can sıkıcı delikleri kapatamadığımız zamanlarda, bocalar ve en başta kendimiz  kendimizi anlayamayız.. Benzer sorunlar yaşadığımız dostlarımızla dertleşirken, onlar bize bir psikoloğa gitmemizi tavsiye eder.. Önce reddederiz, sonra baş edemediğimiz gerçeğini kabul edip gideriz.. Geç kalmadıysak şayet.

Psikologlara derdimizi ya da sorunumuzu anlattığımız da, ise ilk yaptıkları şey, artık hepimizin tahmin edebileceği gibi çocukluğumuza inmek olduğunu görürüz.. Yani çocukluğumuza inmek tabiriyle de, onların bile kendileriyle çeliştiğini düşünürüm.. Çünkü biz o çocukluktan hiç çıkmayız zaten, böyle dikkatsiz atılan ilmekler var iken..

Bazılarına göre anne ve baba olmak oldukça  basittir..  Sadece dünyaya getirmek olarak düşünülürse evet basit..Ama ya  sonrası?  Dünyaya getirilen o canın  ihtiyaçları, onun maddi, manevi beklentileri.. Biz ne kadar verirsek o çocuk o kadar olur.. Ben o yüzden çocuk tan önce anne ve baba eğitilmeli düşüncesindeyim her zaman.

Bir çocuk yetiştirmek için yedirmek, içirmek, giyindirmek, gezdirmek her istediğini yapmak  yeterlimidir? Ya da her anne babanın yaptığı gibi yaşamak için öğretilen kurallar ve bilgiler ne derece geçerlidir? Ya da sadece sevgiye boğmakla  çocuk sağlıklı yetişirmi? Düşünelim evimizde bir köpek var onu da severiz, besleriz ama onu hayvan olmaktan alıkoyamayız . Fakat ona emek verir evcilleştirir eğitirsek , basit bir hayvan olmasını engelleyebiliriz.

Ben bir birey olarak bu konular üzerinde düşünüyorum elbettedüşünmek demek mükemmel bir birey olmak demek değildir..  Eğitim camiasının içinde olduğum için bazen bende düşündüklerimi uygulayamam her zaman bir dikkat gerektiğini düşünürüm.. Hiçbir zaman sabit düşünmem dikkatsiz olduğum anlarda yetersiz olduğumu kabul ederim.  Bu kadar doğru bildiklerim konularda bazen yakınlarım beni eleştirir. Bazı şeyleri biliyorsun ama neden yapmıyorsun derler. Ama ben ne kadar yetişkin sayılsam da  yine de yetişkin bir çocuk değil miyim

Kesinlikle insan önce kendini yetiştirmeli, sonra bir çocuk sahibi olmaya karar vermeli.. Biz ne yazık ki, her konuda olduğu gibi bu konuda da sabırsız olduğumuzdan, basit sandığımız çocuğu dünyaya getirmeye ve yetiştirmeye yelteniyoruz..

Sonra o çocuk akla hayale gelmeyen sorularla karşımıza çıkıyor. ve bize akla hayale gelmeyen sorular yöneltiyor..  Araştırarak ve onların seviyesine inerek ama doğru şekilde cevaplamak gerekiyor. Bana göre yapılacak şudur, doğru olanı düşünmek ve bulmak bizim aklımız ve bilgimizin neticesinde olacaktır..

Öğrenmek için herşeyden çok araştırma  hevesi gerekir .Bana göre her fert kendi için olmasa da, sadece eline, emeğine, ekmeğine değil bilgisine muhtaç olan bireyler  için öğrenmelidir..

Yoksa örgü örerken kaçırılmış  ilmeklerden oluşan delikli ceketlerimiz çok olur.. Kış günü çok üşürüz ve  sevdiklerimiz de üşütürüz..