Gelin, kıralım o aynaları !

Nasılda benzerler biri birlerine

Bir taşra melânkolisi

Yalnızlık hissi

Ve bir aşkın bitim senfonisi

Sanki üçüzlermişçesine

 

Diğer yanda, tam da karşı tarafta

Mega kentlerin gürültü ve karmaşası

Günlük yaşamların, kalabalıklar içinde

O düşüncesizce eylemlenen ezberi

Yarışma, geç(il)me ve ez(il)me sonrasının

Yürekleri yoran o vicdanî sesi

 

Tezattırlar tümüyle bu haller üçüzlerle

Zenciyle beyaz gibi

Yoksulla varsıl gibi

Çirkinle güzel gibi

 

Bu zıtlıklar arasında,

Post modern zamanlarda,

İnsan olarak sen

Çaresizce salınırsın

İpi zayıf ve ince bir sarkaç misâli

Kent karmaşasıyla taşra melânkolisi,

Alışverişi bol aşklarla,

Ayrılık ve yalnızlığın

O kendin olma özlemi arasında

Yan yana, omuz omuza olmanın sıcaklığı özlenirken

Yarışma, geç(il)me ve ez(il)me hallerinin meşin kırbacı

Her daim sırtında


Oysaki ben isterim ki,

Ezberler bozulmalı

Ama gününü ve yolunu yitirmeksizin

Yalnızlıklar paylaşılmalı

Ama piyasalaşmamış sevgilerle

Saflar tutulmalı, omuz omuza verilmeli

Ama soylu amaçlar uğruna,

Onurlu ve kalıcı işler için


Ve öylesi hayal ederim ki,

Ne sadece beyaz, ne de yalnızca zenci

Gelin, hep birlikte melez olalım

Ne tümüyle yoksul ne de çok varsıl

Gelin, birlikte orta halli olalım

Ne çok güzel ne de çirkin

Sade, onurlu ve paylaşan

Normal insanlar olalım

Kırarak bu sahte sirkin

Post modern ve dijital akan zamanın

İçbükey ve dışbükey tüm aynalarını

Hiç değilse bu zorlu günlerde...

İ.Ersin KABOĞLU,
 

25. Eylül. 2008, Karaeis koyu / Küçükbahçe