Her Şeye Zaman Var Ama Okumaya Yok

   Sosyal medyanın hayatımızda aktif rol almasıyla birlikte ne çok değişti gündelik yaşamda bile. Artık sosyal medya hesabı olmayanlara asosyal deniliyor. Dışarıda gezip eğlenen hayatı dolu dolu yaşayan kimseye anormal gözüyle bakılıyor.

   Facebook ilk çıktığı zamanlar ne kadar masumdu oysa… yıllardır göremediğimiz okul arkadaşlarımızı veya geçmişten bir tanıdığımızı bulmak için mükemmel bir şeydi. Bulduk da ne oldu! Zaten çok değer verseydik o kişiyi asla kaybetmezdik diye düşünüyorum. İlk zamanlar bir hevesle açtığım hesabımı 1 yıl kadar sonra gereksiz olduğunu düşünerek kapattım. Biraz zor oldu vazgeçmek bağımlılık yaptığı şüphesiz.

   Aradan yıllar geçti. Gezi olayları oluyor. Bu durumdan da az çok haberim var. Ama ortalık neden karışmış bilmiyorum. Neden haberim yok. Çünkü hayatım o kadar yoğun ki. Deli gibi çalışıyorum. Günde ortalama 4 saat uykuyla falan yaşadığım bir dönem. Bir arkadaşım dedi ki ülke karışıyor senin haberin yok kendine bir hesap aç haberin olsun dünyadan dedi. Onun sözüyle sosyal medyam oldu. Şimdiyse tüm hesaplar mevcut aktif rol almıyorum sadece işim gereği kullanıyorum. Bilgiye ulaşmak güzel birşey.  Doğru kaynaklardan olmak koşuluyla. Evet elimizde pek çok imkan var ama biz bunu ne için kullanıyoruz. En önemli noktası burası. Dünyada pek çok kişiye ulaşabiliyoruz.

    Daniel Goleman’ın bir kitabını okuyup yıllar sonra bu alanda tez yazarken çok zorlandığım bir anda ona yazmak istedim. Dünyanın diğer ucundaki ulaşmamın mümkün olmadığı bir adam. Ona gelen beklide yüzlerce mesajdan biriydi. Ve dedi ki yılmak yok, yazdığın konunun hakkını ver. Onun bu kısacık cevabı beni inanılmaz sevindirdi. Sosyal medyanın gücü işte. Bu benim örneklerimden sadece bir tanesi.  

    Açıp bir makale okuyup kendimize bir şey katmak yerine komedi videoları izleyip zaman öldürmek bizim elimizde. Bu demek değildir ki daima iş olsun. Tabii ki mizah da çok önemli hayatımızda. Mizah olmazsa hayatla dalga geçemezsek sert ve kırılgan oluruz. Açıp arada penguen okuyalım, limon okuyalım. Ama okuyalım. O ne yemiş bu ne giymiş var mı bize bunun bir faydası. İzleyip izleyip depresyona girmektense beynimize yatırım yapalım.

  Şimdi bana şunu diyebilirsiniz Elifcim bunları herkes yazıyor bir de senin yazmana gerek yoktu. Amacım azınlıkta olmadığımızı vurgulamak, sürüye uyup kendimizi mutsuz etmek yerine bilgi güçtür diyorum. 

Sevgilerimle…