Kendimi anlatmak.

Öncelikle herkesin 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı nı kutluyorum. Allah birlik ve beraberliğimizi bozmasın ülke olarak diyorum.

Blog kategorisine şimdiye kadar yazmamıştım. Aslında bu yazım biraz yanlış anlaşılmamak ve biraz da kendimi anlatmak için olacak. Öncelikle yazımın herhangi bir kişiye veya kişilere kesinlikle gönderme yapmak olmadığını ifade edeyim. Çünkü beni en çok yanlış anlaşılmak üzer. Yüreğimde kötü şeyler barındırmak gibi bir şey yoktur kesinlikle..

Uzun süredir bir hastalıkla savaşım var. İstanbul da başlayıp halen İzmir de devam eden bir tedavi sürecindeyim. Savaşım tek başıma değil annem, babam, kardeşim, eşim, arkadaşlarım ve sevdiklerimin de desteği ile birlikte.. Belli aralıklarla ilaç almaktayım ve bu ilaç aldığım birkaç gün görmemden tutun işitmeme, düşünmeme, mide problemlerime ve hatta hatta tüm vücuduma olumsuz bazı etkiler vermekte faydasının yanında.

Bloğu ilaç aldığım günlerde pek dikkatli takip edemiyorum. Yazıları okurken de beğenip önersem bile çok istesem de yorum yapamadığım zamanlar oluyor. Çünkü telefondan giriyorum ve ilaç aldıktan sonra oluşan geçici görme sorunumdan dolayı harfleri tuşlarken yanlışlıklar yapıyorum. Bunun saygısızlık olarak algılanmasını istemediğimden yorumlarım ya gecikiyor veya kısa cevaplar şeklinde oluyor. Lütfen yanlış anlamayın kasıtlı olan bir durum değil.

Geçen hafta 21 Ekim de yattım hastaneye gelişen bazı olumsuzluklar yüzünden ancak bu güzel 29 Ekim gününde taburcu oldum. Benim için çifte bayram oldu.

Bloğa  yazma düşüncem psikoloğumun önerisiydi. Birçok bloğu araştırdım ama Milliyet Blog bana daha seviyeli geldi ve burada olmaya karar verdim. Ara ara psikoloğum beni davet eder gider konuşur dertleşiriz. Daha önceleri o sorular sorar ben cevaplardım. Zırhlarımın olduğuna karar verdi ve zırhlarımı beni tanımayan insanlara karşı kullanamayacağım fikriyle böyle bir öneri getirdi. Çok da iyi oldu ben burada özlemlerimi, anılarımı, kırgınlıklarımı, hayallerimi, en çok da mavi mavi umutlarımı kaleme aldım. Zırhlarımı da kullanmadım gerçekten. Zırhlarım olmadan, yalın halde ve ben olarak kalbim dile geldi, kalemim yazdı. Bu kadar okuyucum olacağını ve destek verecek siz dostlarımın olacağını dahası gönlünüzde yer bulacağımı düşünmemiştim. İşin en ilginci yıllardır kendimi anlatmaya çalıştığım kişiler bile beni anlayamamışken burada yazdıklarımın gönül sesim olduğunu hissedip beni anlayanların olduğunu gördüm. Çok çok çok mutlu oldum.

Herkese en başta sağlık diliyorum. Çünkü insan için en büyük zenginlik sağlık... Sağlığını geri kazanmaya çalışan biri olarak bunu söyleyebilirim... Sonra mutluluk ve başarı dilerim. Herkese çok teşekkür ediyorum...

Sürç-i lisan ettimse affola...

SELMA YILMAZ