Süloğu...

Öncelikle; Allah'a şükürler olsun şu an bu yazıyı yazabiliyorum...

Biraz burukta olsa iyilik ve güzellikle...

Milliyet Blog'da:

"Süloğlu-Edirne..." demişiz 22 Eylül 2012'de...

Yazı yazmak iyidir-güzeldir de...

Ve bir risktir yazana-yazara dair...

Aynı zamanda fotoğraf çekmekte...

Eskiye dair fotoğraflara bakarken duygular hüzünden taraftır çoğunlukla...

Sevdiklerimizden kaybettiklerimiz varsa bu fotoğraf karalerinde boğazımız düğümlenir,

gözlerimiz dolar yalnızsak, bakamayız...

Ne fotoğraf çekenin suçudur bu ne de yazarın...

İnsanların çaresizliğidir;ölüme ve zamana karşı kaybedilenler...

***

Süloğlu Edirne'ye bağlı küçük, şirin bir ilçe...

20 yıl olmuştur Süloğlu'na dair bende ne varsa...

Köyle arası 18 km...

Önceleri:

Cuma günleri köyden ilçeye pazara alışverişe... 

Düğünler nedeniyle geçilen-gidilen...

Sonrasında traktör ve römorkle Süloğlu Barajı'nda piknik olayı...

Başa dönülmeden önceki 10 yıl sıkça-çokça gitmeler...

Canın sıkıldığında...

Mutlu-mutsuz anlar da...

Baraj ilaç gibiydi...

Kışın soğuğuyla...

Yazın sıcağıyla...

***

Kadere inancım vardı tabi...

Ağustos 2014'den sonra kaderin değişmeyeceği...

Kader denilen şeyin aynı zamanda başkalarının elinde olduğunu da öğrendim...

***

Özlemedim desem  yalan olur...

Barajı...

Çay bahçesini-oradaki Necatiye dondurmasını...

Meyhaneyi-köfteciyi...

Berberleri...

Köye dönerken yarınki ekmeği pişiren fırından geceyarısında aldığımız sıcacık ekmekleri...

***

Hayat bu...

Herşey insanlar için...

Düşlerinde bile göremeyeceğine ulaşmak ta var...

Gördüğünden geri kalmak ta...

***

Şükretmek gerek...

Belki; başa-sona yine dönülür...

Belkide bunlara gerek yoktur...

Sosyal medyada çokça rastladığımız o sözdeki gibi:

"Kaybettiğimizi sandığımız, belki de kazandıklarımızdır..."