Türkiyeyi Ateş Üstünde Oturtan Siyaset Bari Bir Uyanışa Neden Olsa

Tarihe bakıyoruz zor zamanlarda hep olağanüstü işler başarmışız. Fakat dikkat ettim battık bittik denilen hallerde kendimizi kurtarmak için bunu yapmışız, kurtulduktan sonra vites küçülterek yola devam.

Ne olursa olsun zor zamanlar milletimiz için silkinip ayağa kalkma fırsatı yaratıyor. Gerçekten son elli yıldır bu topraklarda kan ve gözyaşı hiç dinmedi.

Ama bu zor süreç milli bir uyanış getirmedi çünkü sorun içteydi, Yunan İzmir’i işgal etmemişti. Hem birlik yoktu ve sorunların çoğunu da birbirimizle kavga ederek biz kendimiz yaratıyorduk.

Aslında herkes kendi “mit” ini izlese de olurdu. Dindarlar Allah için, milliyetçiler Türklük aşkına, Atatürkçüler ona bağlılıklarından daha fazla gayret gösterebilirlerdi.

Olmadı hayvan severler hayvanlar mutlu olsun diye, çevreciler yaşanabilir bir dünya için, Aleviler Ali aşkına, Sünniler Muhammed aşkına ne bileyim yani herkes inandığı doğrular için çabalasaydı yine de ülke bir yerlere gelirdi.

Milletimizin bu garip hasleti beni hep düşündürmüştür. Batıp bittikten sonra kurtuluşun ne anlamı var, şimdi mesela bir sürü dert var başımızda. Fikirleri inançları bir tarafa bırak kardeşim isteyen istediği gibi inansın düşünsün, bunca sorunun arasında bir de tutmuş birbirimizi yiyoruz!

Nolur? Başımız beladan kurtulmaz, bu kafayla kıyamete kadar sürünürüz. Atatürk’de birleşelim; birleşmiyorum! Dinde birleşelim; birleşmiyorum! Türklükde birleşelim; birleşmiyorum. İnsanlıkta birleşelim; birleşmiyorum! Bana hepsi birden lazım!