Adı var mı?

Hep beklediğim, zaman zaman bulduğum ve sonunda

hep kaybettiğim...

Aşk buydu benim için. Yavaş yavaş büyüyen, büyüleyen

ve tüm ruhuma yayılan hüzünlü bir keman sesi... Ve yaşadıkça o sesi

özlemek, o sesi duyumsamak. Geldin ve yavaş yavaş doldun yüreğime.

Bir de gidişin oldu “elveda “bile diyemeden. Diyemezdin zaten... Elvedalar yakışmazdı gözlerine. Sen de aşktın, gelişinden belliydi içimden birşeyler çalacağın, dokunuşundan belliydi dokunmalara hasret bırakıp ansızın gidivereceğin...

Ellerimde sözlerim kaldı. Ve çalınmış onca düşlerim...

Çalınmış düşler nasıl dururdu ellerimde? Ellerimdeydi hala...

Ellerimdeydi anlamı bitmiş sevgilerim, serzenişlerim.

Yalnız değilim sensiz. Anlatacaklarımı rafa kaldırıp,

suskunluklarımı sunduğum onca dost var yanımda.

Yaşıyorum işte...

Sevinçlerimle, kederlerimle ve o hiç

bitmeyen sonsuz hüznümle...

Gitmeliydin,

kalsaydın aşk olmazdın zaten...

Ve sen aşktın.

Aşklar kalmazdı,

giderdi hep...

Gitmeliydin...