- Kategori
- Öykü
Adım: Mutluluk
MUTLULUK
Bugün de başka bir hallerdeyim. Ellerim cebimde kırık dökük duygularımı karıştırıyorum. O cadde senin, bu sokak benim yalnızlığımla kol kola geziyorum. Dilime takılmış eski bir Tarkan şarkısı… Kulağımı bir ses tırmalıyor. Simitçi Ruhi’nin cırtlak sesi… Sabah sabah çekilmiyor hiç. Ona sorsanız keşfedilmemiş değerli bir ses sanatçısı. Gülmeyeyim de ne yapayım şimdi.
Kuaför Binnaz abla dükkânındaki eşyalarını iki adım ötedeki binaya taşıyordu. Bir el atayım dedim herkes sen kimlerdensin deyip sormaya başladı. Ben buralı değilim Trakyalıyım dedim. İçimdeki deli adam ise tipik bir Bağcılar çocuğu olduğumu söylüyor. Bence de tipim de ruhum da öyle.
Sıcağın altında ensem yandı. Evime gidip bir duş alayım dedim. Akşam nasılsa meyhaneye uğrayacağım. Bir iki bardak rakı derken bakmışız şişeyi devirmişiz. Şimdi dinç olmam gerekiyor. Anahtarı çevirdim. Evimde bir parfüm kokusu. Nasıl yani döndü mü dedim kendi kendime. Banyodan su sesi geliyor. Renksiz mavi koltuğun üzerinde kıyafetler... Sevdiğimin güzel kokusu… Beraber olduğumuz günler aklıma geldi. Özlemişim… Hiçbir kadında bulamadığım ten kokun, yatağımızdaki çiçeksi ayak kokunu bile...Eşsizsin kadınım.
Hoş geldin gönlüme, evime sevdiğim. Geri dönüşün mutluluk oldu benim için. En çok tarhana çorbanı özledim. Hep derler erkeğin kalbine giden yol midesinden geçer diye ben sadece sıcak bir çorbanı istiyorum
Adım yalnızlıktı daha düne kadar şimdi ise mutluluk…