Affet...

Affet ben sevmeyi bilemedim ömrümce
Affet ben korktum hep sevmekten kendimce
Ben bir sevgilinin gözlerine nasıl bakılır bilmem
Kimse öğretmedi ki ben nasıl öğreneyim kendimce...

Affet ben aşkı sadece şarkılarda bilirdim.
Affet sadece söz yazarlarını aşktan anlayan bilirdim
Ben bir sevgilinin avuçlarına bıraktığı sıcaklığı bilemem
Kimse öğretmedi ki ben nasıl öğreniyim kendimce...

Affet ben sevmeyi CEMAL SAFİ'nin bir şiirinin mısralarında tanıdım.

Diyordu ki;

"Senden tek dileğim var, özel imtiyaz değil
Kulun başka bir kula ibadeti farz değil
Haşa! Yaratan gibi beş vakit namaz değil
Senden sadece beni semeni istiyorum."

Affet böyle sevgi nasıl istenir bilemiyordum.... Okudum, öğrendim kendimce... Verebilmek isterdim... Herkesin verebildiğinden çok... Ama ne yazık okuyunca öğrendim bilemezdim... Sonra gene döndüm mısraların arasına şiirlerine daldım hangisi bana...

Ben bu kadar güzel şiirler yazamam ki senin için affet.... Ben hiç sevmedim ki.... Affet ben sevmeyi bilmiyordum ki... Sonra bir başka şiiiri takıldı.... Başka bir şiirinden yazıma;

"Daha düne kadar sensiz olamam,
Ben senin gölgende varım diyordun
Sensiz okuyamam, sensiz yazamam
Sensiz aklım bile yarım diyordun
Sen beni en zayif anımda vurdun.

.................................................
.................................................
.................................................

Tetiği vaktinde çektin doğrusu
Demek ki aylarca pusuda durdun
Sen beni en zayıf anımda vurdun.

Diye gidiyordu... Ben sevmeyi sevilmeyi bilmem.... Ne kimseyi vurdum ne de vuruldum hayatımda...

Sen de beni bende seni en zayıf anımızda mı vurduk? Bilmeden...

Affet ben vurmayı ve vurulmayı bilmem....