Alternatif Mutluluk Mutlu Olduğunu Sanmak

Bazıları “mutluluk” adı verilen bir arayışın içinde, bazılarıysa hallerinden mutlu. Haliyle bizim de kafamız karışıyor, “Hangisi doğru?” ya da ikisi de mi doğru?

Bu kafa karışıklığının açıklaması var: Arayış içindekiler aradıklarını bulurlarsa mutlular; ama öte yandan aramayanlar da mutlu.

Gerçekten “mutluluk” diye bir reçete var mı ve de arayış içinde olmayanların ki “mutluluk” değil mutlu olduğunu sanmak mı?

Hayatın size verdikleriyle yetinir misiniz? Hayat bize ne veriyor ki? Araştırıp bulup gitmezseniz örneğin Maldiv adalarında tatil yapmayı hayat bize verir mi? Ya da Okyanusun ortasında ateş yakıp dans etmeyi mesela ki bazılarının mutluluk beklentisi böyle olabilir.

Mutluluğu aramayıp halinden durumundan mutlu olanlar mutluluğu bilmiyor olabilirler mi? Ama mutlular… Yoksa onların ki kendini mutlu sanmak mı? Parkta çekirdek dişleyen biri okyanusun ortasında ateş yakıp dans eden kadar mutlu olur mu? Eğer öyleyse ne gerek var değil mi? Hem paramız gidiyor hem de çaba sarf ediyoruz… Bu, “mutluluk masalı da mı yoksa kapitalizmin reklamı?

“Mutlu olduğunu sanmak ya da başka bir şey” insanların belki %80’i böyle yaşıyor ve bir eksikleri yoksa mutlular. Belki de mutluluk denilen şey bu da bazılarına yetmiyor.

Ama aldığımız kültür sanat bilgi, yaşamda gördüklerimiz bizi değiştiriyor; dünyadaki mutluluk trendini takip etmeye başlıyoruz. Yani mesela kitap okuyan parkta çekirdek dişleme yerine o kitapta duyduğu yeni eğlenceleri denemek istiyor. Bunun anlamı parkta çekirdek dişleyerek mutlu olanlar da bir gün Maldiv adalarında tatil yapmak isteyecek. Elbette kültür gibi maddi durumun da bunda etkisi var.