Aman tanrım !

Dün akşam ' Aman Tanrım ! ' filmini dördüncü kez izledim. Jim Carrey abartılı oyunculuğu nedeniyle çok da sevmediğim bir aktördür. Ama, filmin verdiği mesaj öylesine güzel ki, bir kez daha izlemeden edemedim.

Filmde, yaşamından sürekli yakınan, Bruce isimli bir haber sorumlusu rolünü oynuyor Carrey. Çalıştığı TV kanalında, özel yaşamında başına gelen bütün aksiliklerden Tanrıyı sorumlu tutuyor. Konu bir süre böyle akıp gidiyor...

Ve bu yakınmalarının dozunun arttığı birgün Tanrı onu iş görüşmesi adı altında yanına çağırıyor. Tanrı ona bütün yetkilerini vereceğini, kendisinin de tatile gideceğini söylüyor Bruce'a. Bruce da kabul ediyor. Tanrı unutmaması gereken bir şeyi de söylüyor ayrılırken; Özgür iradeye karışamazsın ! Bence filmin en çarpıcı cümlesidir bu.

Bruce, işe önce kendi yaşamını düzenleyecek mucizeleri başararak başlıyor. Başarıyor da.. .Mesela denizin üstünde bile yürüyebiliyor... Ama, arada Tanrı ile konuştuğunda ve Tanrı ona, başkaları için ne yaptığını sorduğunda durumu kavrıyor ve başkalarını da mutlu edecek şeyler yapmaya başlıyor. Bütün insanların dualarını kabul ediyor örneğin .O zaman da piyangoda büyük ikramiye denen bir kavram kalmıyor. Çünkü herkese eşit dağıtmak zorunda kalıyor küçük paylar olarak. Ya da meteor düşürüyor, hoş bir şeye neden olduğunu ve iyi bir haber yakaladığını ispatlamak için. Ama, dünyanın başka bir yerinde tsunamiye neden oluyor meteorun düşüşü...

Filmin akışı içinde sevgilisi ile arası bozuluyor.Çünkü sevgilisi, kendisini bir başka kadın ile öpüşürken görmüştür.Elbette Bruce suçsuzdur, ama sevgilisi gördüğüne inanmaktadır.Bruce sevgilisini inandırmak, ikna etmek için yanına gider ve yalvarır, enerji yollar elleriyle ve bağırmaya başlar ; Beni sev ! Beni sev ! diye...Sevgilisi arkasını dönüp gider yanından.Çünkü Bruce özgür iradeye karışamayacağını unutmuştur...

Filmde TV kanalındaki patronunun ' Bir günde nasıl başardın bunu? ' tarzındaki sorusuna, ' Yedi günde neler yapacağımı tahmin et ! ' türünden zekice espiriler olmasına rağmen, özgür iradeye karışamaması beni çok etkilemişti.

Bize Tanrılık payesi verilmeden bile çok güzel şeyler başarabiliriz.İşimizde olağanüstü başarılar gösterebiliriz.Yeni bir buluş yapabiliriz insanlık için.Dünyanın en iyi yazarı / şairi olabiliriz.Ya da kansere çare bulabiliriz.Gökdelenler, köprüler, uzay gemileri yapabiliriz.Ama...Gerçekten yapamayacağımız bir şey var ; Birinin bizi sevmesini sağlamak...Ya da buna benzer insanca bir şey...Özgür iradesine karışamayacağımız için, karşımızdaki insana yaptıramayacağımız bir şey...Bizi de kendimize özgü insanlar yapan temel neden, Tanrısal yanımız bu sanırım ; Özgür irademiz...