Ameliyat öncesi veda

İnsan yaşamla ölüm arasında bir yerlerde yaşıyor. Hayat hem uzun, hem kısa geliyor. Uzun zamandan beri safra kesesi ameliyatı olmayı bekliyordum. Geçenlerde çapanın doktorundan gelen haberle ertelediğim endişelerim yine bana geri döndüler. Evet ameliyat belki artık hem basit hemde korkulmaması gereken bir olgu yaşamımızda. Kaldıki bu ameliyatı olmak zorundayım. Taşlar durdukları yerde her geçen gün büyümeye devam ediyor. Eh gidecek bir yerleride yok taşların . Böbrek olsa kurtulması daha kolay, ama bunlar yerinde durdukça eziyet oldu bana.

Ameliyat olmak niye zor geldi diye düşünürseniz; yaklaşık 1 sene önce yine ameliyata girdim ama tansiyonun düşmesiyle kalbim durdu. Doktorumun çabası ve üstün başarısıyla tekrar hayata döndüm. Ama ameliyatı olamadım tabi . Neyse bir kaç gün sonra Allah'ın izni ile gidiyorum. Bakalım hayırlısıyla döneceğim...

Ailemi, sevdiklerimi özleyeceğim.. Biliyorum ki onlarda benimle beraber orda olacaklar. Benim kalbim onlarla olacak , onlarınkiside benimle sevdiklerimle sevildiğimi bilerek ameliyata gireceğim. Ve sevdiklerimle sevildiğimi bilerek tekrar buluşacağım.

Taş yerinde ağır deselerde bende ağırlığı fazla olmaya başladı bu safra kesesi taşları. Çok yakında ellerime vercekler o taşları bakalım. Bana çektirdiği eziyeti düşünerek saklayacağım sevgili taşlarımı. Arada hatırlamak için, bide herkeslere göstermek için saklayacağım.

HOŞÇAKALIN !!!!! GÖRÜŞMEK ÜMİDİ İLE ..... SEVGİLER VE SAYGILAR...