Ankara, kar, özlem...

Ankara'da kar yağıyormuş, beyaza bürünmüş dağlar, caddeler, sokaklar..
Kuş olmak istedi gönlüm... Kuş uçumu varmak istedi, karla kaplı bir çam ağacının ince dalına...Oradan...Kuş uçumu...Sevdiklerimin, özlediklerimin penceresi önüne...Üşüdüğüm, kayıp düştüğüm...''Bu şehri terk etmek, denizi olan, kışı ılık, karsız bir şehirde yaşamak gerek''dediğim isyan günlerim geldi aklıma. Geceleri...Penceremizin karşısındaki sokak lambasının ışığından dans edercesine uçuşarak yağan kar tanelerini seyrederken, evimiz sıcak, çorbamız sıcak, gönlümüz sıcak...Sevdiklerimizin gelişini beklerdik... Olmuyor Ankara'm ... Seni her halinle özlüyorum....Sende çocukluğum, gençliğim...Sende anılarım.... Sevdiklerim...Hasretlerim... Sende ayaz gecelerin terli bedeni, sende kirpiklerimin buzlu saçaklarından sarkan donuk sevda yaşlarım kaldı...Ankarada kar yağıyor dediler...Benim ruhum Ankarada kaldı....