Anlatsam dinler misiniz ?

Hatırlatsam hatırlayabilir misiniz ?

Çağırsam gelir misiniz ?

***

Beni en iyi siz anlarsınız...

1950’ li yılların sonlarında, 60’ ların başlarında doğanlar.

Beni en iyi siz anlayacaksınız. Kim bilir? belki de tanıyacaksınız.

Aynı şarkılarla aşık olan, aynı şiirleri ezberleyen, aynı şarkıcıya hayran olan, aynı bahçelerde oynayan çocuklardık biz...

Seslensem duyar mısınız ?

Ahmet, Mehmet, Süheyla...

Duydunuz mu beni ? Hatırladınız mı ? Tanıdınız mı ?

Haydi, “elma dersem çıkın, armut dersem çıkmayın...”

Ben;

hani, gazoz kokulu yazlık sinemalarda aşk filmlerini birlikte izlediğiniz,

mandalina kokulu yerli malları haftasını birlikte kutladığınız,

portakal kokulu yılbaşlarında tombala oynadığınız,

hanımeli kokulu, öteki sokağın çocuğuyum...

Siz ise iğde kokulu bahçelerin, yasemin kokulu sahillerin, portakal kokulu ovaların çocuklarısınız...

Bahçelerden gül çalan, ağaçlardan çağla toplayan, duvarlara oturup ayçekirdeği çitleyen, Cem Karaca kartpostalları toplayan, Barış Manço posterleri biriktiren, Filiz Akın filmlerini kaçırmayan öteki sokağın çocuklarısınız.

Hatırlayın beni...

İlk aşık olduğunuzda Berkant ile birlikte sokaklarda, sahillerde Samanyolu’ nu söylemedik mi ?

Sen kalbimin mehtabısın, güneşisin

Sen ruhumun vaz geçilmez bir eşisin

Bir şarkısın sen...

Sahilde ateş yakıp hep birlikte gitar çalıp, şarkılar söylemedik mi ?

Arzular orada,

Zevk oradaydı

Bir deniz ki aşk dolu

Dalgalar vardı...

Beatles şarkıları ağabeylerimizin, ablalarımızın dillerindeyken biz yeni çıkan bir kırkbeşlik ile dans etmeye başlamıştık, hatırladınız mı ?

Bir gün belki hayattan

Geçmişteki günlerden

Bir teselli ararsan

Bak o zaman resmime...

Aşık olmanın tüm güzelliğini, en romantiğini hep birlikte yaşamadık mı ? Aşk bizim için kutsal değil miydi ?

Biten aşkların ardından Tanju Okan ile birlikte hasret şarkıları söylemedik mi ?

Bu akşam çok efkarlıyım

Kalbim neden kan ağlıyor

Bunu bir bilsen sevgilim...

Bir taraftan aşk şarkıları söylerken bir taraftan da şiir defterlerimizi Ümit Yaşar’ ın şiirleriyle doldurmaz mıydık ?

Bir gün gelirde unuturmuş insan

En sevdiği hatıraları bile

Bari her gece yorgun sesi ile

Saat onikiyi vurduğu zaman

Beni unutma...

Hatırladınız mı beni ? Ben öteki sokağın çocuğuydum.

Ahmet, sen tepedeki evde oturmuyor muydun ?

Sen Nazan, güllü bahçedeki evde değil miydin ?

Sen Defne, ikinci kordonda karşılaşmaz mıydık ?

Ya sen Tahir, Bağlarbaşı’ nda oturmaz mıydınız ?

Hepinizi tanıyorum ben. Sizler benim oyun arkadaşlarımdınız, sıra arkadaşlarımdınız...

Ne güzel çocuklardınız ve ne kadar çok severdik birbirimizi...

Hatırlar mısınız ?

Radyo dinlemeyi ne çok severdik.

Cumartesileri saat beşte çocuk saati ile başlamıştı radyo merakımız.

Sonra reklam aralarında Unutulmayan Hatırlar...

Pazar geceleri Radyo Tiyatrosu ...

Her sabah Arkası Yarın...

Günlüklerimize tarih atarken 1970 yazmaya başladığımız o yılı hatırladınız mı ? Ne garip gelmişti 1970 yazmak...

İşte o yıl bir dergi yayınlanmaya başlamıştı.

Doğan Kardeş dergisini satın almayı çocuklara bırakıp, “ilk gençlik” dönemimizin ruhuna hitap eden tek dergisine abone olmuştuk...

Evet bildiniz; Hey Dergisi yayımlanmaya başlamıştı.

Sevdiğimiz tüm şarkıcılar, şarkı sözleri bu dergideydi. Çarşamba günlerini iple çeker olmuştuk.
Hey dergisi ile birlikte radyoda “istek programları” daha bir önem kazanmıştı. Top50 listesi plak satışlarına ve radyo istek programlarına göre düzenleniyordu.

En çok hangi şarkı isteniyorsa o plağı alıyorduk. Bir süre sonra hem plak alıp hem istek istemeye başladık.

Hatırlayın, radyo istekçiliği ne kadar önemliydi.

Hangi programda, hangi isteğimiz çalacak diye radyoyu kucaklayıp yatmaz mıydık ?

Babamız duymasın diye, radyoya kulağımızı yapıştırıp dinlemez miydik ?

Yıllar bizler farkında olmadan su gibi akıp giderken 70’lerin ortalarına gelmiştik. İstekçilik neredeyse bir meslek haline gelmişti. Her hafta en az elli posta kartı atardık.

Duymadığımız isteklerimizi ertesi gün arkadaşlarımız bize söylerdi.

- Dün radyoda senin isteğin çaldı...

- Hangisi ?

- Sezen Aksu diye biriydi, hiç duymamıştım. Yaşanmamış Yıllar diye bir şarkı.

- Onu yeni desteklemeye başladık, çok güzel sesi var...

Hey dergisi ile birlikte yeni sesleri keşfediyor, istekçilik yaparak bu sesleri destekliyorduk.

Bir süre sonra Hey Dergisi’ nin küçük ilanları ile “istek gurupları” kurmaya ve mektup arkadaşlıkları yapmaya başlamıştık.

İstekçilik ve mektup arkadaşlığı hayatımızın en önemli “sosyal faaliyetleriydi”, çünkü bizler yavaş yavaş “romantizm ile terör arasında” sıkışmaya başlamıştık. Mahallelerimiz eskisi kadar güvenli, sokaklarımız eskisi kadar neşeli değildi artık...

Bizi hayata bağlayan “postacı Ömer amca (lar)” değil miydi o yıllarda ?

Her gün postacının yolunu gözler, ailelerimize belli etmeden mektupları alır ve heyecanla açardık. Bazılarımız daha güvenli bir yol bulmuşlardı; posta kutuları kiralardık.

Onlarca mektup arkadaşımızdan, değişik illerden mektuplar gelirdi... Kütahya’ dan, Samsun’ dan, İstanbul’ dan... Hiç görmediğimiz, satır aralarından ve arada bir gönderilen resimlerden birbirimizi tanımaya çalıştığımız hızlı ve romantik gençlerdik...

Hatırlayın... O mektup arkadaşlarınızdan bir tanesi daha çok ilginizi çekmez miydi ? Onun mektubunu dört gözle beklemez miydiniz ? Ona en güzel el yazınızla yazmaz mıydınız ? Mektubun arasına kurutulmuş çiçek koyup, süslü zarflar hazırlamaz mıydınız ?

Sizi bilmem ama ben öyle yapardım...

Hatırladınız mı beni ?

Ben hepinizi hatırlıyorum dostlar...

Bizler aynı bahçenin çocuklarıydık...

Aynı şarkılarla aşık olan, aynı şiirleri ezberleyen, aynı kartpostalları biriktiren, aynı radyoyu dinleyen çocuklardık...

Haydi çıkın ortaya...

Haydi eski istekçiler, eski mektup arkadaşları...

Haydi 70’ lerin müziksever gençleri...

Habibe, Hüdai, Gönül, Müşerref, Ziya, Hülya, Eren, Macide, Mehmet, Maide, Zeki, Nadir ...

Anlatacak çok şeyiniz olmalı... Çıkın ve anlatın...

Elma dersem çıkın, armut dersem çıkmayın...

Elma, elma, elma....