Anneye mektup

Yokluğunda durdu hayat

18 ŞUBAT 2007 PAZAR SAAT 5.30..Annemi kaybettik. Hayatımın anlamı , yaşam kaynağım, yaşama sevincim Mekanın Cennet Olsun...
Varlığınla bir çiçek misali apaydınlık gördüğüm dünya, yokluğunla bir anda Cehenneme nasıl da dönüverdi. Yaşamımda , attığım her adımda , hayatımda, herşeyim sana endeksli olduğundan, evimizin her köşesinde senden bir şeyler olduğundan , yaşam kaynağım , arkamda gücünü hissettiğim bir Melek olduğundan , SENİ ÇOK ÖZLÜYOR ve ARIYORUM....
Sen ne güzel bir insanmışsın ki, bize şu Cehennem Dünya`yı çiçek yaptın ve öyle görmemizi sağladın. Seni anlatmaya, kalbinin güzelliğini anlatmaya ne benim gücüm yeter, ne de kelimelerin gücü...
Acıların ve ağrıların dindi huzurlu ve rahat uykudasın şimdi..
Ama burda hayat durdu be Annem
Yokluğunla Durdu Hayat....
Sensiz bu çarkı döndürmek o kadar zorki..Ölüm Hak ta Ayrlık Zor be ANNEM..
Ama Sen her türlü acıya göğüs geren çok güçlü ve bi okadar da sabırlı bi insandın.. Şimdi güçlü olma zamanı dimi Güzeller Güzeli..
Umarım Canım Annem;
Mekanın Cennet Meleklerin her daim yanında olsun.Tıpkı sağlığında olduğu gibi..

SENİ ÇOK ÖZLÜYOR VE SEVİYORUM....
KIZIN 28 02 2007
SAAT: 09:00
NOT: BU mektubu annemi kaybettikten sonra işe başladığım ilk günün zorluğu ve yoğun duygu yoğunlu içinde yazmıştım.. Sadece paylaşmak istedim..saygılarımla....