Arayan Soranı Olmayanı Yine Arayan Soranı Olmayan Arar

Bazıları gerçekten bu konuda şansızdır. Sizde, istedikleri (aradıkları, beğendikleri) bir şey yoksa insanlar sizi aramazlar.

Bu da bir çeşit fakirliktir. Dilenciliğe giden fakirlik gibi bunun da kör kuyulara giden şekilleri vardır.

Ben çok popüler hem de çok yalnız biriyim. İşi yalakalığa vurursam kendimi pazarlarım bayağı da alıcım çıkar. Bunu kendime yakıştıramayıp onurlu olmaya kalkınca yalnız kalıyorum.

Her iki yolu da denedim. Birinde etrafımda yüzlerce kişi vardı, diğerinde hiç kimse; çünkü demek ki insanların aradıkları hiçbir şeyi bende bulamayacakları bir kişiyim.

Arayan soran olmuyor mu, oluyor; dikkat ettim benim gibi arayan soranı olmayanlar arıyor.

Ben de bundan sonra arayan soranı olmayanları aradım yalnızlıktan kurtuldum.

İstenmemenin tercih edilmemenin çaresi yok. Benim gibi arsızlığa vurup dalarsanız içlerine git demezler ama bir yerde öyle bir darbe yersiniz ki o âlemlerin (arkadaşlıkların, dostlukların) yakınından mezar yeri bile almazsanız.

Kimse yalnız kalmaz, herkese göre insan vardır. Kabul edeceksiniz; insanların bir kısmı sizden yukarıdadır ya da kendilerini öyle görüyorlardır. Hayatın gerçeği bu, gerisi lafı güzaf. Yok bunlar insan değilmiş de, kendilerini bir şey sanıyorlarmış da… Boş laf, hayat onların dediği gibi yürüyor mu, bitti!

Biz tercih edilmiyorsak bizim gibi tercih edilmeyenler de vardır, biz birbirimize yeteriz.

Burada sorun yukarıdakiler (kendilerini yukarıda görenler) değil, onları zaten saymıyoruz; tercih edilmeyenlerin gerçeği göremeyip gözlerinin hala yukarıda olması.