Aşk burcu'nda doğan adam.

Aşk Burcuyum demiştin ya hani…kahretsin ben aşk burcuyum.
Tam çekip gideceğim tutmuştu da
Adımı mı attığımda… Duracağımı biliyordun.
Güleceğimi de…bağırmıştın.

Aşk burcu olsaydı, bütün burçlarda doğanlar
Kıskanırdı bu burca sahip olanları.
Aşk her mevsimde, her gönülde yaşanır da
Bu burçta doğanlarda fazla, çok fazla
Her şey, ama her şey aşk burcunun dışında,
Yaşamak için çalışmak, yemek pişirmek, çamaşır yıkamak,
sinemaya gitmek, taziyeye katılmak, toz almak.
Yürüyüş yapmak, kahve içmek ve ağlamak.
Köpeğime yemek vermek, gazeteleri son sütuna kadar okumak.
Kupon biriktirmek, saçımı kestirip boyatmak, kaşlarımı almak.
Evet, evet…
Gerçeğim işte, aşk burcunun olamayacağı kadar gerçek.
Öpüşmekten, sevişmekten öte yaşamım işte…
Olur da o zaman yetmezdi yaşamaya.

Bütün bu yorumlar; gülüşmelerden sonra, çok sonra çok, çok sonra
Ölümüne yakın aşkın, hikâye gibi anlatışımızda olmuştu hani.
Bir akşamın karanlığa bürünüp,
Bütün karamsarlığımızın içinde
Çıkış yolu ararken bulmuştu bizi.

Yetmeyen kelimelerin, yetmeyen zamanlarında…
Hem aşk, hem zaman, hem emek verelim.
Yeniden, yine, daima demek için
Yetmedi.

Bütün canlılar doğar, büyür, ölür canım.
Tam da bunu söylemiştin, uzaktan gelen sesinle.
İnanmayan ama inanmış gibi gözüken bakışlarının altında.
Tıpkı aşk da doğdu, büyüdü, büyüdü ve öldü.
Marjinal eğri mi demiştik de gülüşmüştük yine uzak.
Bütün hikâyelerin, öykülerin, romanların içinde yaşayacak kadar.
Hayatın gerçeğinin, olmazsa olmaz yaşamların kıyısından geçmeksizin.
Sadece Aşk’tı yaşamın…

Elbette aşk çocuğuydun sen!
Ama aşk burcunda doğmadan…