Aşk ve zaman üstüne

Aşk zamansız gelir ve zamanı gelince de çekip gider. Aşk, asla geliyorum demez. İnsan kendini aşkın içinde bulur yani tam ortasında. Kendini, aşkın tam ortasında olduğunu farkettiği zaman da, süreç yarıyı bir adım geçmeye başlamıştır bile. Geriye sayım başlamıştır yani. Günün birinde bir bakmışsın ki, ne aşk kalmış ne de meşk.

Aşk, insanın başına gelen bir süreçtir. Bulut gibidir. Gelir ve geçer. Ne var ki bu süreçte aşk ömrünü tamamlama fırsatı bulamaz. Bütün aşklar yarımdır. Bu yüzden de, yarım kalan her şeyde biraz hüzün, biraz aşk tadı vardır zaten.

Aşkın yarım kalması, büyümeden hep çocuk kalması demektir. Hiç büyümeyen bir çocuk gibidir aşk. Bir çocuğun yaşamdaki deneyimi ne kadarsa, aşkın deneyimi de o kadardır. Aşkta deneyim, ders alma uğraşı boşunadır yani. Her aşk bütün deneyimsizliğiyle gelir her gelişinde.

Aşk ve zaman ilişkisine gelince; " mutluluk, sevdiğinle zamanı unutmaktır" sözü geçerliyse, aşık olan biri de sürekli sevdiğiyle birlikte olduğundan, zamanı unutmuş olmalıdır. Ya sevdiğiyle birliktedir ya da sevdiğini düşünmektedir. Her iki halde de; ister fiziksel ister düşsel anlamda olsun sevdiğiyle birliktedir ve zamanı unutmuş durumdadır. Aşık olan kimse, sevdiğini hep yüreğinde taşıdığını söylese de, artık kendisi zaten kendinde değil, bir başkasındadır. Kendinde olmayan birinin de zamanı unutmuş olması kadar doğal bir durum olamaz.

Ne var ki, aşk denilen süreç yani bulut yavaş yavaş ortamı terkederken; kendinden geçen, zamanı unutan aşık kendine gelmeye başlar. Gidiş uçarak olsa da dönüş biraz sıkıntılıdır. Pejmurde bir kıyafet, düşe kalka üstü başı toz içinde.

Zaman ve mekan, biri varsa diğeri de vardır. Birinin olmadığı yerde diğeri de yoktur. Aşık olurken ayakları yerden kesilen, mekandan yavaş yavaş uzaklaşırken kendinden uzaklaşan aşık zamanı da unutmuştur. Oysa zaman onu mekanı terkettiği yerde dörtgözle beklemektedir. Ve aşk bitipte aşığın ayakları yavaş yavaş (yoksa pat diye mi aniden!) yere değmeye başlayınca birden zamanı görür karşısında ve öylece kalakalır. Zaman da aşığın halini görüp şaşkınlıktan donakalmıştır.

Geçip giden bir aşktan , akrebi yelkovanı durmuş bir zaman kalmıştır geriye.

Ve bir şiir:

AŞK

aşk
birinin yerçekimini unutup
uçmaya kalkışmasıdr
sonra

kafa- göz dümdüz
yürek külhışır