Aşkta gel-git yaşanır

Aşk bir maceradır. Hele attıysan imzanı ve her türlü ters akıntıya karşı küreklere sarıldıysan bir gayret... Ellerin yetmez. Yüreğin… Yüreğinle çekmelisin artık kürekleri. Ah bir küçük kuytu bulsan… Önüne set çekmiş şu kayaların arasından… Şöyle ufak bir manevrayla giriversen içine… Biraz soluklansan.

Ellerin gibi yüreğin de acımaya başlamıştır ne de olsa. Az kaldı nasır tutacaklar.
—Yorgun musun?

Geri dönüşü imkânsız bu yolculukta ne yapıp edip, aşkını ve kendini batırmadan, sonuna kadar devam etmelisin. Nasıl olacak?

Bazen nehri saran dallara, çiçeklere bakıp, bazen bir durgun anında suyun arkana yaslanıp dinlenmeli belki.

—Soluklansan biraz?..
—Nefessiz de kaldım artık inan... Güneş vuruyor yüzüme.
—Dikkat et sen gene de şelalelere!

Çırpınma kalbim deliler gibi. Ne olur? Akan suyu mu kıskandın? Sakinleş. Ne gerek sana böylesi bir uzun yolculuk? Kısa turları sevemedin mi yoksa hiç? Ondan mı sarıldın kaldın kayığına? Sen kayıkları oldum olası çok severdin. Bilirim…

—Ne yapalım o zaman !?
—Boş ver sen denizleri, tekneleri düşünmeyi. Elbet bir gün kavuşursun enginlere.
—Baksana… Şu taraf nasıl? Sakin görünüyor.
Sanki uzatsan ellerini…
—Dikkat et düşme. Su çok soğuk!