Ata'dan mektup

Bu konuda çok yazıldı çizildi. Üstüne ben de hem de filmi bile izlememişken yazmak konuşmak istemedim. İlk lanse edildiğinde mutlaka izlemeliyim demiştim ''MUSTAFA'' yı sonra yani izlenmeye başladıktan sonra duyduklarım hiç hoşuma gitmedi. Seyretmekten bile vazgeçirdi fikirlerine güvendiğim dostların ve yazarların söyledikleri.

Gelelim bu konuda yazma isteğime. Gazetede okuduğum bir köşe yazısı sebep oldu buna. Orada yayınlanan yazanı belli olmayan bir mektup. Ata'nın ağzından Can Dündar'a yazılmış. Öyle incelikle dokundurulmuş ki günümüze de çok uymuş paylaşmasam suçlu hissederdim. Pek çoğunuz okudunuz belki…

Ata' dan Can Dündar'a yazıyor başında ben de aynen yorumsuz yazıyorum size;

''Beni anlatan bir film yapmışsın. Kızgınım utanç içindeyim. Sana değildir kızgınlığım.

Filmde ki MUSTAFA ' dan da utanmış değilim.

BAŞARAMAMIŞIM.

Bundandır utancım.

Özgürlük karakterimdir.

Komutam altında, bu vatan için kanını akıtan Türk askerlerinden utandım.

''Özgürlük'' demiştim, benim karakterimdir.

''Bilim'' demiştim, tek yol göstericidir.

Sen ''Karanlıktan korkardı'' demişsin benim için.

Korkardım evet.

Bir ulusu boğmak isteyen karanlıklardan çok korktum.

Ama insaf be çocuk, korkup da kaçmadım ya….

Söküp atmadım mı o karanlığı bu ülkenin üzerinden?

Diktatör demişsin bir de …

Hiç okumadın mı be çocuk?

Nerde benim nesilleri emanet ettiğim öğretmenler?

Anlatmadılar mı beni sana?

Başkomutan olarak cepheden cepheye koşarken ve bütün kararları tek başıma alabilecekken neden bir Meclis kurdum ben çocuk? Böyle diktatör olur mu?

Ah be çocuğum.

Neden, nasıl düşman ettiler seni bana?

Baktım aşktan, sevgiden aileden bahseden güzel şeyler yazmışsın bugüne kadar….

Belli ki çalışkansın zekisin.

Kara cüppeleri ile milletin ümüğüne çökmüş olan yobazları çok iyi anlarım da çocuk, seni anlayamıyorum.

Onlar zaten hiç sevmediler beni. Çünkü yüzyıllardır süren iktidarlarını çekip almıştım ellerinden.

Sevmeyecekler beni elbette…

Peki sen çocuk, sen neden kol kola girdin bu kara kalplilerle?

Dedim ya sana değil kızgınlığım.

Başaramamışım.

Anlatamamışım demek ki özgürlüğün kıymetini, bağımsız bir ulusun, onurlu, özgür bireyi olmanın ne büyük bir nimet olduğunu….

Yazık olmuş, onca vatan evladının kanına, onca ananın göz yaşına.

Veremem ki şimdi hesabı, ne o gencecik bedenlere, ne de gözü yaşlı analara…..

''Bu muydu uğruna bizi ölüme gönderdiğin vatan?'' derlerse,

''Bu nesiller miydi, ölen evlatlarımızın kanıyla kurduğun ülkeyi emanet ettiğin gençler?'' diye sorarlarsa ne derim ben onlara be çocuk?

Olmadı hiç olmadı bu çocuk …''

M.KEMAL

ALINTI : Mehmet Şehirli