Aydınlatmak istediğimiz topluma el feneri yetiyorsa projektör gözlerini alacaktır

El feneri dediğin ne kadar aydınlatır ki… Tamam projektör tutalım. Bu sefer de gözlerini alacak. Çünkü bunlar el fenerinin aydınlattığı dünyayı görebiliyorlar. Bir insana anlayabileceğinden fazlasını veremezsin.

 

Türk aydınlar, yazarlar, bilim adamları yıllardır insanları aydınlatmak için yazıp çiziyorlar ama her nasılsa hala halkın yarısı cahil. Okumuyorlar, deniyor. Neden acaba? Hayber cengi Yakup Kadri’nin romanından daha fazla okunuyorsa burada düşünmek lazım.

 

Biz onların seviyesine mi ineceğiz, onlar bizim seviyemize mi çıkacaklar. Allah kahretsin tabii ki onlar bizim yanımıza gelecekler (gökteki yere iner mi, yerdeki göğe çıkacak) ama gelmiyorlar, gelemiyorlar işte. O zaman noluyor, bilmem ne prof’un, ordinaryüsün, aydının, mürekkep yalamışın yazdığını yine kendileri okuyor.

 

Ya Kerim Korkut salak mı? Ben edebiyatçıyım ya, Dostoyevski olurum istesem! Bile bile basit yazıyorum ki sokaktaki insan okusun. Benim yazılarımı Mustafa Atilla okusa nolur, adam zaten feriştahını biliyor!

 

Gelişip aydınlanıncaya kadar kör dediğimiz halka inmek, onlara hitap etmek zorundayız. Türkiye’deki medya, yazar-çizer, bilim adamları halkı aydınlatmak için çalıştıklarını söylüyorlar ama boş, kendileri okuyup kendileri yazıyorlar. Belki benim de öyle ama hiç değilse niyetim böyle ve yazdıklarımı herkes anlayabilir. Buna rağmen bence halk dediğimiz bu insanlar beni de okumuyorlar. Beni de ne yazık ki kendi yazıp kendi okuyan gurup okuyor.

 

Halk beni (ve benim gibileri) de okumuyor çünkü halk dediğimiz insanlar bu konuda tembel. Zaten onun için böyleler. Okusalar belki hayatları değişecek, pasta yiyecekler. Ama onlar sırtüstü yatıp kuru ekmek yemeyi tercih ediyorlar. Sizler de bunu görüyor biliyorsunuz ama yine de Hasan dağının çobanına Montaigne’in denemelerini okuyorsunuz. İtiraf edin, amacınız halkı aydınlatmak değil, kendi egonuzu tatmin etmek. Tamam dahisiniz, yazdıklarınız da şaheser; bilim, sanat ve edebiyat armalarınız hazır, yırtık donlu Cemşit Anadolu dağlarında ağlasın dursun!