Babil'in Asma Bahçeleri

Nereden çıktın ki sen?
Üstelik durup dururken,
Hiç yoktu akılda aşk.
Onca sıkıntının ardından yenilenme telaşındaydı kalp.
Demli bir çay akmıştı semaverden bardaklara,
İçerken ağızda acı bir tat bırakmıştı.
Babil'in Asma Bahçeleri gibi,
Kendisinin varlığı/yokluğu bir türlü ispatlanamamıştı.
Nereden çıktın ki sen?
Tam da eski defterler çıkmıştı saklandıkları yerlerden,
Bile bile kırılmış kristallerin tamirinin mümkün olmadığını,
Tanıdık limanlara sığınmak fırtınalardan kaçmaya yarar sanılmıştı.
Fotoğraflardaki gülen gözlerin hatırına sayılırken harcanan seneler,
Bir taraftan 'eski çamlar bardak olmuştu'
Nereden çıktın ki sen?
Varlık ile yokluk karışmışken birbirine,
Daha acısına çare bulunmadı sanılmışken,
Dil söylesede gönül kabul etmezken,
Günde beş vakit zikir edilmesi gerekirken ismi hala,
Anılar halı altına süpürülmemişken,
Babil'in Asma Bahçeleri gibi,
Kalıntılarının ıspatı bile yokken üstelik,
Anayasayı ihlal eden anarşistler gibi şimdi,
Nereden çıktın ki sen?

Devrim yapıyor içim ne yapayım. Havada yaz, ortalık cıvıl cıvıl. Şimdi kaçılır mı diyorum aşktan zamanımı. Aman eskisinin arkasından beklemek gerekiyormuş da, 'denize düşen, yılana sarılırmış' da, bunları dinledim yeterince. Sıkıldım yahu, daraldım. Kendimi dinden afaroz edilsemde şöyle kendimi salı versem diye hayal kuran rahibeler gibi hissediyorum. Çıkmam lazım girdiğim melankolik halden diyordum ki tam...

Nereden çıktın ki sen?
Asılsız çarelerde aramaya başlamıştım aşkı,
Kendime yağlı urgandan idam sehpaları kurmuştum,
Binlerce defa asmıştım bu bedeni beynimin karanlık yerlerinde,
Psikopata yakın, ruh hastalarından hallice ama bir katil kadar da soğuk kanlı
Olmaya çalışmıştım O'na karşı,
Suratının hayali gözümün önüne gelmesin diye,
Unutmak için yüzündeki her bir ayrıntıyı
Göz altlarımın kirpiklerimle birleşmesine engel oluyorken,
Nereden çıktın ki sen?
Şimdi bir asma yaprağının fosilini bulmuş arkeologlar gibi,
Var diye iddia ediyorum Babil'in Asma Bahçeleri.