Bana nasıl mutlu olacağımı öğretme!

Zaman zaman aynı yanılgıya düştüğüm, ama yapmaya başladığım an da hemen fark edip, devam etmediğim bir durum.

En çok da ebeveynlerimizin düştüğü bir durum !

Olmaması gereken bir durum! Çok nahoş bir durum !

Başkalarına nasıl mutlu olacaklarını öğretmek !

Evet, maalesef hayatımız boyunca bu hataya çok sık düşüyoruz.

Evlen, mutlu olursun.

Kilo ver, mutlu olursun.

Hukuk fakültesini kazan, mutlu olursun.

Tatilde Ege’ye git, mutlu olursun.

Şu kızla/erkekle beraber ol, mutlu olursun.

O iş yerinden çık, şurda çalış mutlu olursun.

O evden çık, başka yere taşın, mutlu olursun.

Örnekleri çoğaltmak mümkün

İyi de bunun bir sonu yok ki, başı olmadığı gibi.

Kim kime, hangi gerekçeyle ve ne hakla nasıl mutlu olabileceğini öğretebilir?

Bir başkasına mutluluğa gidecek yolları anlatmak ve o insanı rahatlatmak farklı, ama “bak eğer böyle yaparsan mutlu olursun” diyerek yapması gerekeni dikte etmek çok farklı bir o kadar da hatalı.

Hepimiz DNA’larımızdaki farklı genlerle kodlanmış, şahane, bir o kadar da karmaşık yaratıklarız.

Hiç birimiz, bir diğerimize benzemiyoruz. Yaradılışımızdaki sır’da zaten burada.

Yaratıcı özellikle böyle tasarlamış, hiç birimiz birbirimize benzemeyelim diye. Aksi olsaydı klonlanmış yaratıklar olur ve zaten o zaman hepimiz aynı şeyden mutlu veya mutsuz olurduk.

Hepimizin mutlu olma hali çok farklı, tıpkı mutsuz olma halimiz gibi. Çünkü hepimiz birbirimizden son derece farklı tasarlanmışız.

Ey, birbirlerine nasıl mutlu olacaklarını öğreten ölümlüler!

Mutluluğun kişiye özel bir durum olduğunu bilin ve insanlara nasıl mutlu olacaklarını öğretmekten artık vazgeçin.

Bilmeniz gereken şu ki, hepimiz çok farklıyız ve her birimiz çok farklı durumlardan besleniyor ve mutluluk anlayışımızı geliştiriyoruz.

Lütfen bırakın insanlar istedikleri şartlardan mutlu olsunlar.

Bu hakkı onlara verin !