Bas Gitarcı

Yazacaklarım belki tuhaf gelebilir, böyle birşey var mı diye düşünebilirsiniz. Ama gölzem işte, onlarla karşılaştığımda her seferinde edindiğim gözlem. Varın siz değerlendirin.

İrili ufaklı bir çok orkestrada en arkada gözüme iliştiler hep. Kimi zaman boyunlarına ulaşan, kimi zaman 1-2 haftalık ama genelde kirli denebilecek boyuttaki sakalları ile.

Kambur bir duruşları vardı hep. Gitarının teline dokundukça oluşan tınlamayla yaylanan bir duruş.

Ağızlarında külü uzadıkça uzamış bir sigarayla gördüm çoğu kez. Öylesine uzamış ki, neredeyse gitarın üzerine düşecek. Yaylanan bir kül, içicisiyle birlikte.

Uzun kıvırcık saçlıydılar genelde, ya da benim aklımda öyle kalmış, uzun, tarak yüzü görmemiş, kıvırcık saçlar.

Bazen oturur gördüm onları, oturmak ne kelime, altlarına verilmiş bir tabure, ama adeta taburenin üzerine boylu boyunca uzanmış. Bir ayak alabildiğince önde, diğeri tüm vücuda destek olacak şekilde geride.

Bir orkestranın parçası oldukları doğru, ama sanki dünyaları farklıydı, ya da müziğin ritmi farklı reaksiyonlar verdiriyordu onlara.

Öyleki, önde fıırtınalar koparan bir parça çalarken, baktım bas gitarcıya, arkada yaylana yaylana, tınlatıyor gitarını. Aynı melankolik tavırlar, aynı ağırlık, efkar.

Önde ağır bir parça çalıyor, bizimki arkada vurdukça vuruyor tele, vurdukça sallanıyor, başını önüne eğerek.

Hala garip geliyordur size, böyle bir şeyi gözlemek kimin aklına gelir, ya da gözlemledin, paykaşmanın ne anlamı var diye.

Dikkatimi çekti işte, niye bateristten veya solistten bahsetmiyorum. Bas gitarcı çekti dikkatimi, ne kadar melankolik olsa da çalan müziğin ruhunu onlar yansıtıyordu bana. Uzayan her tınnn sesi, titretiyordu beni.

Genelde halk müziği dinlerim. Bas gitar biraz da orda dikkatimi çekti. Size bir parça önereceğim dinleyin bakın nasıl da içinize işliyor Bas Gitar eşliğinde bağlama tınıları.

Musa Eroğlu üstadın söylediği Sarıkamış Dramı isimli bozlaktan bahsediyorum. dinleyin ve görün, bas bas bağıran Bas Gitarı...