Bastırılmış duyguların, meydan savaşı...

Bastırılmış duyguların zaman içinde, sizi bir çıkış yolu bulmaya yönlendireceğinin farkında mısınız? Böyle bir ruhsal savaş verdiniz mi hiç?

Bazı yalnız kalışlarımda, içimde en az iki ses meydan okurcasına birbirine girer.Ben ara sıra, aralarına girmek istesem de beni dışarı atmaya çabaladıklarını hisseder geri çekilirdim.

Sanki bir yabancı gibi tamamen onların çekişmelerini dinler...zora gelince de hemen bir müzik açarak onları bastırmaya çalışır veya şarkı söylerdim. Arada uzun yürüyüşlere çıktığım da olurdu.

Bir müddet sonra sesler kesilir,adeta onları bir sandığa kapatır ve ruhumun derinliklerine gömerim.

Bazan uzunca bir süre orada kapalı kalır...hiç ses veremezlerdi.

Dün gece yalnızdım ve tam da uykuya dalmaya hazırlandığım bir sırada... nasıl olduğunu anlayamadığım bir kavganın içinde buldum kendimi.

Sanki bir isyan başlamış ve teröristler beynimi ele geçirmişti. Terörist bu, ne yapacağı belli mi olur? ne laftan anladılar ne kavgadan...zira bu sefer... ben de kavganın içine girip onlara yenilmemeye ve bu sorunu çözene kadar mücadele etmeye, onları sandığa kapatmayıp yok etmeye karar verdim.

Uykum her ne kadar dağılmış olsa da kendime destek sağlamak üzere bir kahve yaptım. Bu sefer azimliydim... bu sorunu kökten halletmem lazımdı.

Sorunları tek tek ele alıp yüzleştim,her ne kadar tam çözümleyememiş olsam da nedenlerini tesbit ettim.Yapabileceklerimin ve yapamayacaklarımın bir listesini çıkarttım ve hadi bakalım dedim kendi kendime çık işin içinden.

Sonra birden acil yardım gibi ilham perisi yardımıma koştu.Tek bir söz söyledi ve gitti.
"Ya bu deveyi güdecek ya bu diyardan gideceksin"...

İşte çözüm bu kadar basitti aslında ve ben bu deveyi gütmeye karar verip dizginleri ele almaya karar verdim.

Bu gücü de...içimdeki pozitif enerji ve hayatı her yönüyle sevmemden aldığımı farkettim.

Bu sabah bir tv programında "panik atak" konusu işleniyordu. Bu dertten şikayetçi bir hastanın durumu beni çok sarstı doğrusu. Bu hastalığın kökteki nedeninin psikolojik olduğu düşünülürse...birden aklıma bu hastaların kendi iç sesleriyle mücadeleden yenik çıktıkları izlenimini edindim.

Bu beni hem korkuttu hem de mücadele azmimi ve aldığım kararları uygulamaya sokmamda motive edici oldu.

Herşeyin başı sağlık demiş atalarımız...ama ruh sağlığı en önemlisi sanırım.

Sağlıklı ve mutlu kalın,sevgiler.