Bayram sabahı

Her bayram sabahında yine aynı şeyler; bu kez daha acılı bir formatta gerçekleşecek.

Yatağımdan kaktığımda yine annemi ve babamı arayacak gözlerim.

Onlar olmadan yaşadığım bu kaçıncı bayram böyle.

Her bayramda aynı duygu ve düşüncelerle “Keşke yanımızda olsalardı, torunlarının çocuklarını görselerdi, şu baş köşede otursalardı, onlara hizmet etseydim ve onlar varken aynen her bayram sabahı yaşadığımız gibi, kahvaltıdan sonra ellerine sarılıp öpebilseydim...”

“Biraz daha kalabilselerdi bizimle...”

Televizyonda haberleri seyretmek ayrı bir işkencedir “Bayram sabahlarında”. Şehitlerimizin mezarlarında ağlayanları, feryat eden Anne Babaları görürsünüz.

Gözleriniz dolar. Utanırsınız. Arkanızı döner sessizce ağlarsınız.

İçten içe isyan edersiniz. Neden öldü? neden öldürüldüler? diye kendi kendinizle, gözlerinizi silerek vicdanınızın en derin yerlerinde acılı bir “Bayrak” yolculuğuna çıkarsınız.

Hele bu seferkilerin acısı, çok farklı batacaktır yüreklerimize.

Acıların en büyüğü bayram sabahında vurdu Anne Babaları ve ülkemizi.

Acılı bir paket ........... gibi kazınacaktır toplum bilincimize.

Gözyaşlarımız sel gibi akacaktır şehitlerimize, gencecik fidanlarımıza.

Bu kez bir başka şekilde yakacak içimizi “Bayram sabahları”...