Bayramlarımızı kim çaldı?

Ne zaman ramazandan, bayramdan söz açılsa beli bükülmüş piri fanilerin bam teline basmış gibi olursunuz. Bir dokunmağa gör.. Peşinden bin ah sıralanır gelir. Ah u eninlerin arasından belli belirsiz bir nostaljik arayışın sitem dolu solgun yansıması dönüşür cevabı sahibinden menkul sorulara.

Nerde o eski ramazanlar…Nerde eski bayramlar… Gözleri ufukta bir yerlere takılır, uzaklara dalar gider. Çok değil daha 30 40 sene önce yaşananlara duyulan özlem o günleri görmüş geçirmişlerin ağzında hayal ülkesinin sevimli kahramanlarına dönüşür. Yeni nesil onların bu özlem dolu sözlerini geçmişe hayıflanma, bir uyum sağlayamama ve adaptasyon sorunu olarak görmek istese de ben dedelerimizden ve nenelerimizden bir şeylerin koparıldığını düşünürüm hep. Kolaycı yeni yetmelerin bir çırpıda özetleyiverdiği gibi bu iş bir devran değişmesi olarak tanımlanacak kadar kısa boylu değildir bana göre. Koca bir mirası bir çırpıda iç ediş gibi bir şey. O halde biri bizden bir şeyler çaldı.

Bayramlarımızı çaldı. Akşam oturmalarımızı. Yazlık sinemalarımızı. Çamurlu sokaklarımızı. Mahallenin delisini, delikanlısı, afilisini. Platonik aşklarımızıKanatlı taksilerimizi. Arnavut kaldırımlarının seyyar köftecilerini. Köftecinin yanıbaşına büzüşmüş Teksas, Tommikis okuyan çocukları. Biri fakirliğimizi çaldı. İçinde mutluluğumuzu barındıran fakirliğimizi. Fakirhanemizin yerine dikilen gökdelenlerde gönlümüzü yalnızlığa, mutsuzluğa, umutsuzluğa mahkum etti. Yoksullaştı gönlümüz. Post modern bir vurgun yedik. Başak taneleri gibi savrulduk. Her kapıda solduk. Per mü perişan olduk. Sonumuz yalnızlık oldu. Dedelerimiz, nenelerimiz, halalarımız, teyzelerimiz, dayılarımız, amcalarımız vardı hep birlikte bayram yaptığımız. Fakirhanemizin enkazının altında kaldı onlar. Kimse yok mu diyorlar enkazın altında. Bu bayram geçti. Haydi gelecek bayram vesile olsun. Tutalım enkazın altındaki yakınlarımızın elinden. Yeniden inşa edelim fakirhanemizi. Toplanalım değirmi hayatın ortasında.. Ocağı yakan biz olalım. Karıştıralım ocağı ki dumanı tütsün. Çoluk çocuk dede torun emmi dayı hala teyze etrafına üşüşsün. Bayramda fakirhanemiz şenlensin. Şen hanelere dönüşsün. Bu da yüzyılların mirası olan geleneklerimize sahip çıkmak için bir fırsat olsun. Başta akrabalarınız olmak üzere, konu komşularınızla eşinizle, dostunuzla bayram tadında günler geçirmeniz temennisi ile bayramınızı tebrik eder, sağlık, mutluluk, afiyetler dilerim.

HUZURLA KALIN…