Ben beni sende gördüm...

Soğuktu içerisi, ayaklarım, ellerim buz tutmuştu.
Biraz olsun ısınmak ümidi ile yerimden kalkıp sobanın yanına gittim.
Lanet olası soba da yanmıyordu ki. Ancak kendisini ısıtabiliyordu.

Ellerimi sobanın borusuna yapıştırmıştım neredeyse. Parmak uçlarım hissizleşmiş gibi sıcagı alamıyordum. Kendi halimdeydim, oysa içerisi kalabalıktı.

İnsan bazen kalabalıklarda bile yalnız olabiliyor.. ve yalnızlık duygusunu hissedebiliyor ne garip. Siz hiç kalabalıklarda yalnızlık duygusunu yaşadınız mı?

Düşüncelerimde bile yalnız iken, o anda arkamda bir ses duydum..beni oldugum yerden çekip çıkaran.. ortalık yere fırlatan...

Arkamı dönmemle birlikte o'nu gördüm. Loş ışıktan rengini seçemediğim gözlerini dikmişti gözlerime. Bir üzüm tanesi kadar siyah mıydı, yoksa bal rengiydi miydi desem gözlerinin rengine?.
Hem sonra, ne önemi vardı ki? gözlerinin renginin ne renk olduguna..

Gözdü işte! ama sımsıcak ve anlamlı bakan bir çift gözdü. ÇOK sevmiştim o gözleri. Görür görmez sevdiğim nadir insanlardan birinin gözleriydi.

Işık ışıktı..,

Ve tuhaf bi gülüşü vardı tanımlayamadıgım. Yani bi garipti.. ama en sevdiğim tarzdı. Güldü mü güler ya hani insanın gözleri dahil yüzünün her yanı? Kocaman bir gülüş olur yayılır ya yüzüne.. Hafif bir tebessüm bile takınsa yakışır.. o kadar yapmacıksız, o kadar doğal hani.. işte öyle !

Fildişi renginde dik yakalı boğazlı bir kazak ve mavi bir blucin vardı üzerinde. saçları kısacık kesilmiş tıpkı küçük bir oğlan çocugu gibi.. bu saç tipi ona çok yakışmış, ayrı bir hava vermiş. Avrupai bir hava...

İki insan ilk kez karşı karşıya geldiğinde ilk intiba çok önemli. O ilişkinin, ya da arkadaşlıgın devam edip etmeyecegi o işte o ilk ana baglıdır. O an çok hassastır. O anda alınıp verilen enerji çok önemlidir.. Gözlerine baktıgınızda anlarsınız zaten. Gözlerdeki donukluktan ya da gözlerdeki ışıktan anlarsınız. O gözlerden size akıp gelen enerjidir önemli olan. Yok alamadıysanız hiçbir şey, zaten yoktur, uğraşmaya degmez..

Bir bakış, bir gülüş, bir dokunuştur esas olan..

O enerjiyi almıştım bir kere.. olur olmaz, anlamlı anlamsız herşeye gülmüştüm onunla birlikte..
Şarkıları yarım yamalak eksik söylemek bile güzeldi.. ben bir kızıl sonya'ydım ona göre, bir faciaydım...o da her ne demekse..

O ne derse onu olabilirdim..

Yağ derse yağardım,

yağma derse yagmazdım hani yeryüzüne..

Sonsuz kere sonsuz bir mutluluktu bizim paylaştıgımız.. kötü olan ayrılıktı..

Ben bir külkedisiydim oysa... basit bir balkabağına dönüştüm gece yarısından sonra..

Oysa herşey ne kadar gerçekti.

Gülümsüyorum hep.. sadece gülümsüyorum. Onun yüzünü düşündükçe, gözümün önüne geldikçe koca koca gülümsüyorum tıpkı o'nun gibi....

*** ne tuhaf bişey bu!!
hani, birşeyin birşeyi tamamlanması için"tık"diye oturması gerekir ya?
Sen ilk o anda "tık"diye oturdun içime.
Tuhaf..
hani mutluluk tarif edilemez ya?
Hani resmi çizilemez ya?
Bu sevgi de öyle olmuş benim için..
"tık"diye oturmuş...
Ben, beni sende gördüm...*****
M.

Hayatımda "keşke"lerim o kadar az ki,
Sen "iyi ki'lerin arasında yerini buldun çoktan!..

Bana bu güzel duyguları yaşatan insana sonsuz sevgimle......