Benim babam

   Ülkemdeki insanların karınları neden doymaz doğduğu topraklarda? Doğu'nun, Güneydoğu'nun kaderi midir bu? İnsanlar yok olup gitmek zorundalar mı bir lokma ekmek uğruna gurbet ellerde? Babam Neşet gibi. Ah o Erzurum türküleri. insanın içini yakan, kavuran, gurbet türküleri. Sanki babam için söylenmişler.

    Yaş elli beş. Sırtımı dayadığım ulu çınar yok artık. Zor günlerimde gölgesine sığındığım. Zalim gurbet ulu çınarı kökünden söküp attı. Babamı kemirdi bir kur misali hain gurbet.

    Yüreği insan sevgisiyle dolu, hoşgörülü. Gurbetin acımasızlığını bildiğinden, gurbete yolu düşenlere kol kanat geren insanoğlu insan benim babam. Neşet Babam.  Mekanın cennet olsun.