Beyrut

Beyrut;
1970’lerde Orta Doğu’nun yıldız kenti konumunda bulunan şehir. Lübnan’ın başkenti.

O yıllarda şehir hem ticari yönüyle hem de sosyal yönü ile lider bir şehir durumunda. Orta Doğu’da söz sahibi ve tüm ticari hareketliliğin bulunduğu nokta. Bu noktayı o denli güzel kullanmışlar ki, serbest bölgeler, yatırımlara sağlanan imkanlarla beraber, özellikle Avrupalı iş adamlarının Orta Doğu’ya açılan kapısı olmuşlar.

Şehir aynı zamanda bankacılığında merkezi haline gelmiş. Birçok Arap zengini bu şehir ’de bulunan bankalarda tüm mal varlıklarını saklayacak kadar güvenilir kılmışlar.

Şehrin sosyal yapısına bakılacak olunursa; tam anlamı ile kültürlerin buluştuğu bir yapıyı görüyoruz. Bu yapı Müslüman ve Hristiyan vatandaşların komşu olarak yaşayabildikleri ve birbirleri ile dünya insanı vizyonu eşliğinde hareket ettikleri bir yapı.

Bu güzel sosyal ve ekonomik yapıdan sonra yaşanan bir iç savaş şehri yerle bir ediyor. Ülkede bulunan tüm bankalar fesih ediliyor ve tüm ticaret aniden el değiştiriyor.

İnsanların birbirleri ile olan güzel diyalogları nasıl bir ülkeyi kalkındırabilir veya bir ülkenin geniş vizyonu aniden kaybolursa, ülke nasıl tarumar olabilir apaçık göstergesi.

Bugün Beyrut hem Hristiyan hem de Müslümanların yaşadığı bir kent yapısına geri dönmeye çalışıyor. Camiler ile Noel süslemelerinin yan yana göründüğü hoş bir tablo var. Eski günlere dönülür mü bilinmez ama insanların birbirleri ile olan ilişkileri eski vizyonuna dönüyor diyebiliriz.

Bugün ülkemizde ki kültür haritasına da baktığımızda görüyoruz ki farklı inançlar ve farklı hayat çerçevelerimizin oluşu bizleri tam bir bütün yapıyor. İşte bu bütün, bu güzel tablo bizleri yarınlara taşıyacak tablo olmalı. İç işlerimizde çıkacak küçük çatlakları, onları önemseyerek ancak sorunu büyütmeyerek çözmemiz gerekmekte. Birbirimize karşı anlayışla yaklaştığımızda ve farklı kültürlerin yan yana bir arada daha güzel göründüğünü benimsediğimizde tüm sorun ortadan kalkacaktır.

Bu noktada hepimizin görevi, farklı kültürleri ayrıştırmaya çalışan, o kültüre,  o duruşa bir “sorun” gözü ile bakanları görmezden gelmektir. Bundan 50 yıl önce kardeşçe dostça yaşayan bu ülke, 50 yıl sonra ’da aynı şekilde yaşamaya devam edecektir.

Beyrut ile başladık, orayla kapatalım. Beyrut’ta yaşanan iç savaşta 150.000’den fazla insan can vermiştir. Tüm binalar ve yapılar yok olmuş, üniversiteler kapanma noktasına gelmiştir. Dünya’ya bakarak ders çıkarmak gerekir. Plan aynı plan, uygulama aynı uygulama. Çözüm sadece, biraz tolerans. !

Herkese; mutlu, sağlıklı, huzurlu günler…

Burak Uğur