Bir de “ gazi ” anlatabilseydi...

Bir haber: “Hayatta kalan son iki İstiklal Savaşı gazisinden biri olan 108 yaşındaki Veysel Turan, vefat etti. İstiklal Savaşı gazilerinden sadece Eskişehirli 109 yaşındaki Yakup Satar hayatta kaldı.”

Demek oluyor ki, tarihin kalan son iki şahidinden biri daha bu dünyadan ayrıldı. Allah, rahmetini esirgemesin. Mekânını cennet etsin. Diğer Gazimize de sağlıklı yaşayabildiği kadar ömür versin.

Geçenlerde Çanakkale Şehitlerini andık.

Biz, kurtuluş savaşının başlangıcı olarak 19 Mayıs 1919 tarihinde Mustafa Kemal Paşa’nın maiyeti ile birlikte Samsun’a çıktığı günü biriz hep…

Oysa tarihe şöyle bir baktığımızda, “Çanakkale geçilmez” ile başlayan mücadele ile kurulan ve Osmanlı’nın külleri arasından çıkan bir Ulus Türkiye Cumhuriyeti Devleti…

Binlerce şehit verdik…

Binlerce gazi, bu ülke için mermi yediler. İşte onlardan geriye kalan ikisinden birini daha kaybettik. Geriye 109 yıllık bir tarih kaldı.

Gazi Yakup SATAR dede…

Bu haberi okuyunca gönlümden geçeni düşündüm. İmkân olsaydı, bu güne kadar “Kurtuluş”u okuduğumuz kitaplardan edindiğimiz bilgilerin dışında, Gazi Yakup Dedenin ağzından bir kez daha dinlemek isterdim.

Ama…

Gazi Yakup dedeye şöyle sorardım: Yakup Dede… Bize “Kurtuluşu” anlat ama öyle bir anlat ki, aklının bir tarafında Atatürk’e kadar kuruluşun hikâyesi olsun, bir tarafında da Atatürk’ten bu güne yaşadıkların…

Ortaya nasıl bir anlatım çıkardı acaba?

Son kalan Gazi Yakup SATAR dede nasıl anlatırdı elbette bilmek mümkün değil. Dahası, anlata bilir mi? O günleri yaşayan “Kurtuluş” için gözünü bile kırpmadan canını bile vermekten kaçınmayanlar o günler ile bu günleri nasıl birbiri üzerine oturturlardı, işte merak ettiğim şey…

Hadi hep beraber düşünelim bunu. Kendinizi Gazi Yakup Dendin yerine koyun, eğer koyabilirseniz.

Ve bu güne kadar yaşadıklarınızı da bir tarafa koyun, anlatın…

Hadi… Ne duruyorsunuz, anlatsanıza gözleriniz yaşarmadan ama…

26 MART 2007