Bir karenin, yüreğime bıraktığı izler...

Bir fotoğraf sever ve amatör bir fotoğrafçı olarak, baktığım fotoğrafı teknik anlamada okumanın verdiği deneysel keyfin yanısıra, bunun duygusal anlamda bende oluşturduğu izlenimleri dile getirmeyi seviyorum...

Bunu bu güne değin sesli olarak yapmadığım gibi, yazıya döktüğümde bir iki dostumun net üzerindeki sitelerine bıraktığım yorumlar dışında pekde alışıldık bir durum değildir benim için.

Ama Üstat Nuri Bilge Ceylan olduğunda; gerek filmleri gerekse, aynı şiirsel dili birebir bulabilmenin doyumuna eriştiğimiz fotoğrafları söz konusu olunca klavyemin başına geçmekten kendimi alıkoyamadım açıkcası...

Bu anlamda dediğim gibi bu ilk denemem... Surc i lisan ettiysek af ola, fotoğrafçılık aşkımız uğruna mazur buluna:)


İnsan, kibir ve gurur abidesi...
İnsan, göklerin ve dünyanın efendisi...
İnsan, tepeleri düz eden...
İnsan, kıthaları fethe eden...
İnsan,sonsuz denen uzayı avuç içi gibi keşfeden...

İnsan, kafa tutuğunu, inat ettiğini dağlar olsa deviren...
İnsan, var oluşundan bu güne kadar kaderi dışında her şeyi alt eden...
İnsan, iradesi olduğu için "meleklerden bile üstündür" denen...

Sıcak bir avucun içine düştüğünde, daha değer değmez eriyen...
Mini minnacık, nerdeyse renksiz, alabildiğine kokusuz bir parça toza yenik düşen...

İnsan tanrı istemezse çaresiz...
İnsan, tanrı dilerse karşısına, dağlar bile geçemez...

Sevgi ve ışıkla,
Ayna

21.Nisan 2007

http://www.nuribilgeceylan.com
Söz konsu fotoğraf karesi "Returning Home" Ardahan, 2004 alt başlığıyla yukarıda linki olan sitede görülebilir.

İlgilenenler için özel not: Nuri Bilge Ceylan'ın fotoğraf sergisi 3-28 Nisan arasında 26. Uluslararası İstanbul Film Festivali kapsamında İstanbul Milli Reasürans Sanat Galerisi'nde sergilenmektedir