Bir tarifi olsa da mutfakta yapsak

Bugün tatil. Malum 23 Nisan. Normalde tatilde insanlar geç kalkar, ne hikmetse sabahın köründe kalktım. Hiç işim yok ama aslında çok işim var. Düşünüyorum... 

Bir boşluk var, tarifi ve yeri belli olmayan. Hani bir nevi açlık veya yokluk. Şöyle bir dolaba baktım, bu açlığa ne çare olur diye. Yok gözüm kesmedi. İnsanın ruhu aç olunca, midesini pek önemsemiyor sanırım. Keşke ruhumuzu da böyle doyurabilseydik. 

Çevreme bakıyorum, inceliyorum birçok kişi ruhunun aç olduğunun farkında değil. O kadar materyalist olmuşuz ki, görünenlerin altında duyguların olduğunu hiç ama hiç düşünmüyoruz. Açlığımızın et yiyerek geçeceğini düşünüyoruz. Ama farkında olmadan ot yiyenlere benziyoruz. 

"Evet. Yılın olayı !!! Aşkın sevginin tarifi yayınlandı..." diye bir manşet gördünüz mü hiç ? Açıkçası ben görmedim. Gazeteleri geçtim, yemek kitaplarında bile yok. Olsa herhalde ya tatlılar kısmında olurdu ya da acılı ve ağır bir yemek olarak kayda geçerdi. 

Gidiyoruz ve sipariş veriyoruz... 

- Az acılı bir aşk istiyorum, yanına biraz mutluluk salatası... Bir de... salataya biraz saygı sıkalım. 

Mükemmel görünüyor değil mi ? Evet siparişi böyle veriyoruz da, gelen yemek biraz aşçıya biraz da mevsime göre değişiyor. Genellikle salatanın saygısı az oluyor mutluluğun tadına varamıyorsunuz, bu da aşkınızın acısını arttırıyor. 

Aşkınızın acısız, salatanızın bol saygılı olması dileklerimle.