Bir tutkudur yazmak...

Bir tutkudur bence, yazmak... Tutkulu olmayacaksa, tutkulu yazamayacaksa, neden kalem oynatır, neden klavye şakırdatır ki insan?

Hırsları, arzuları, düşleri  yoksa, neden yaşar ki insan?

"Daha... Daha... Daha... " demenin, evet, belki yok bi sonu... Evet, bence de insan, alçakgönüllü olmalı... Ama alçakgönüllü olayım derken de, kantarın topuzunu kaçırmamalı Ademoğlu...

Ben yazarken, hırslı, tutkulu, bazen hiddetli, kimi zaman da sinirli mi sinirli oluyorum. Evet... Ben, bütün bunların farkındayım. Ama ben, her şeyden önce insan, sonra da yazı yazanım...

Evet... Ben hırslı ve tutkulu yazıyorum. Çünkü ben, hayatımı da hırslı, hızlı ve olabildiğine tutkulu yaşıyorum. Kendi hayat hikayemi de, hırslarım, tutkularım ve hayallerimle yazıyorum.

Yazanın da, yaşayanın da hayata asılmasını, yaşadığı güne, geceye sarılmasını sağlayan tutkuları olmalı... Ve yenildiğinde, yeniden ayağa kalkabilmesi için, kendi içinden kendine gereken hırsı üretebilmeli er kişi...

Ve en önemlisi de, hayaller kurabilmeli, kurduğu hayallerine ulaşabileceğine yürekten inanabilmeli; akıl yolları tükendiğinde hayatının; hiç susmak bilmeyen yüreğinin sesini de dinleyebilmeli insan...

Ben bu dünyada bir tek kişiden korkarım; o da... Aklı algılamayan, kalbi hissetmeyen, yüreğinin sesi kesilmiş, hayal de kuramayan insan... Ne hırsı, ne ideali kalmış, yaşam amacını kaybetmiş, daha yaşarken kaybolmuş, unutulmuş insan...

Ben bu hayatta bir tek kişiden korkarım; o da... İnsanken insanlığından vazgeçen, hırsını, öfkesini, kompleksini, hayata dair neyi varsa, her şeyini, Kaf Dağı'nın ardına gönderen, insan gibi insan olmaktan çok, tek düze, mekanik, düşsüz, duygusuz robotik bir canlı olmaya çalışan insan görünümünde; ama adam olamayan; adam gibi gözüken; ama insan olmayı bile beceremeyen insansı canlıdan...

Ben onu bunu bilmem arkadaş!.. Siz ne düşünür, ne hissedersiniz, onu da belki adam akıllı anlayamam, belki de hakkıyla farkına varamam duygularınızın; ama...

Tutkuyla yaşamalı, tutkuyla yazabilmeli insan; gidebilmeli gidebileceği en uzak ufuklara ve düşleri olmalı, kimselerin varamadığı, değemediği dünyalara, yaşamlara ve hatta sonsuzluk demek olan ölümlere dair...

Ben, bunu bilir, bunu söylerim. Ötesine, benim de ermez aklım...