Birlik beraberlik

İnsanlar arasında birliğin ve dayanışmanın iş başarma ve mutlu olma yolunda gerekli olduğuna inanan atalarımız “Bir elin nesi; iki elin sesi” demişler. Hayatın zorlukları ve doğal olaylar karşısında tek insan aciz ve kudretsizdir; silinmeye mahkumdur. Başkalarından uzaklaşan, yalnız kendilerine inanan insanların daima yenilgiye uğrayışları bu gerçeği ispatlamak için yeterlidir. Ama sonunda bir fesatlık veya fitnelik olmaksızın. Çünkü yardımlaşmak demek karşı taraftan birşeyler beklemeden yapmak, sen yapacağını yap kimse bilmesede olur. Elbet birgün karşına cıkar.

Yaşamak, zorlukları yenmek, başarı yolunda mesafe kazanabilmek için insanların birbirlerinin güçlerine, fikir ve düşüncelerine ihtiyaçları vardır. Birinin düşünce ve görüşlerinin tükendiği yerde, diğerinin zekası ve buluşları sonuca ulaşmada yararlı olabilir. Birlik olunan yerde ele alınan işlerin başarı yolları daha doğru ve sağlam olarak bulunabilir; çalışma düzeni daha sağlam bir şekilde kurulabilir. Fikir ve görüş çatışmaları dahi, gerçeğin ortaya çıkmasına yardım eder.

Bütün girişim ve atılımlarımızda, daima bizden daha tecrübeli olanların fikir ve görüşlerine, yardımlarına başvuralım. Birliğin güçlü ahenginden ayrılmayalım”

Yardımlaşmaktan el ele vermekten insan birikimlerinden bir şey kaybetmez zaten o yüce sözde demez mi ki bir mum diğerine ışık vermekle kendi ışığından bir şey kaybetmez diye bu da böyledir hadi herkesi parlatalım, herkes bizler gibi pırıl pırıl olsun hem onlarda bizlere aydınlık versin, yoksa biz birbirimizden ateşimizi saklarsak o ateş ışıldayamaz artmaz küçük bir rüzgarda kül olur gider.

Size soruyorum siz ne zaman kime yardım etdtniz. Ülkemizde öyle çok yardıma muhtaç insanlar, cocuklar var ki hep gözümüz uzaklarda yanıkımızda olup bitenleri göremiyor ve sonunda sadece yazık diyerek veya görmezden geliyoruz. Ülkemizde belki de sayılı insanlar var insan gibi insanlığını gösterip yardım eden, yardım etmeye çalışan.

Şimdi sizlere soruyorum siz ne yaptınız. Şu soruyu kendinize sordunuz mu? Ben de o durumda olsaydım nasıl yaşamaya çalışır, ele muhtaç olur muydum? Bazen uzaklarda aradıklarımız burnumuzun dibindedir ama görmeyiz veya görmek istemeyiz. LÜTFEN görmezden gelmeyelim gözden düşmeyelim.

Bana sorarsanız sen yaptın diye bende her zaman bu soruyu kendime soruyorum. Ben ne yaptım. İster inanın ister inanmayın benim durumum da iyi değil maddi yönden ama bende manevi yönden elimden gelini yapmaya çalışıyorum. İyi bir işte çalışmıyorum, çalışamıyorum öğretim durumum yüzünden hem de hastalığım yüzünden ama ben yine de yardımlaşmaktan kacmıyorum.

Karınca kararınca kendi yağımda kavrulup gidiyorum. Kimseden de yardım istemiyorum. Ama hep dua ediyorum iyi bir iş bulayım diye ama bu yüzden bile kimseden yardım istemedim, istemem de çünkü her zaman halime şükrediyorum benden daha kötüleri de var diye. Ben hep benden kötü durumdakiler için dua ediyorum yardım eli onlara uzansın ve evlerinde sıcak bir corba kaynasın diye...