MSN kullanmıyorum

Şimdiye kadar ne evde ne de işte hiçbir bilgisayarımda MSN kurmadım. Peki siz günde kaç saat MSN kullanıyorsunuz?

Doksanlı yıllarda Netscape ile ses bağlantısı kurmak için uğraşmıştım, başardıktan sonra hiç kullanmadım. MIRC adında bir Chat programı keşfetmiştim bir ara. Çok kısa süre kullandım ama bana göre olmadığını farkettim. Ben e-mail yazmayı seviyorm. Bir hitapla başlayan, düzgün cümlelerle anlatmak istediklerimi ifade ettiğim, sonunu da veda cümlesiyle bitirdiğim mektupları e- mail olarak gönderiyorum. MIRC kullandığım zamanlarda da uzun cümleler kurmaya çalışıyordum. Gelen kısa cümleli, tek sözcüklü ve hatta kısa kodlamış tek sözcükler beni hep rahatsız etti. ICQ hiç kurmadım ve kullanmadım.

Son yıllarda bilgisayar demek Internet demek, Internet demek de MSN demek. Bilgisayarlar MSN’de varsayılan kullanıcı kodu ile açılıyor. Çocuklar ve gençler bilgisayar başındaki zamanlarının hemen hemen tümünü MSN’de geyik muhabbeti ve dosya transferi yaparak geçiriyorlar. Benden MSN adresimi istediklerinde, hiç MSN kullanmadığımı söylediğimde şaşırıyorlar. Onlar için e-mail adresi yok, MSN adresi var. O adresler çoğunlukla kendi adlarını içermediği gibi, sanki şifre gibi. Şifrelerinin kullanıcı kodlarından daha anlaşılır olduğunu sanıyorum.

Bazı işyerlerinde bilgisayarların MSN’e erişimleri kapalı oluyor. Böyle bir yasaklama kişisel özgürlüklerin kısıtlanması gibi görülse de çok yerinde bir karar. MSN’le haberleşme birçok kişi için asla bastıramadıkları bir tutku olduğu için şirketlerin ve kuruluşların başka çareleri kalmıyor. İş saatlerinde veya öğrenciler ders çalışırlarken açık olan MSN pencerelerinden haberleşmelerinin çalışmalarına engel olmadığını söyleseler de, bu kendi kendilerini kandırma çabasından başka birşey değildir. Yazıştıkları yalnızca tek kişi olsa belki dikkatleri fazla dağılmaz ama MSN de o kadar çok pencere açıyorlar ki, aynı anda 5-10 kişinin yazdıklarını okumak, onları karıştırmadan ayrı ayrı yanıt yazmak kolay iş değil. Sonuç olarak yoğun bir MSN çalışması sırasında fırsat bulurlarsa işlerini yapmaya çalışıyorlar.

Aileler çocuklarını odalarında ders çalıştıklarını sanırlarken, çocuklar çalışıyorlar ama ders değil, yoğun şekilde MSN çalışıyorlar. Çocukların MSN’de tanıdıkları ve arkadaşları arasında haberleşmelerinin zaman kaybından başka zararı olmaz ama bilmedikleri kişilerle yaptıkları görüşmeler her zaman çok masum olmayabilir. Aileler çocuklarının bilgisayar kullanımını denetlemek zorundadır. Web sayfalarındaki filtre programları yeterli olmayabilir. Bilgisayarları çocukların odasından evin salonuna alıp, ekranların açık olması için duvara dayanmış masalara konulması en uygundur. Anneler sırf estetik kaygılarla, özenle döşenmiş salonlarında bilgisayar masalarının ve bilgisayarların görünümü bozmasın diye bilgisayarları çocukların odasına atıyorlar. Çocuklar bunu bir ödül olarak algılıyorlar. Anneler anlamsız estetik kaygılardan vazgeçip, bilgisayarları evlerinin salonlarına taşısınlar. Çocuklar salon estetiğinden daha önemlidir ve değerlidir. Çocuklarına güvensinler ama onların henüz çocuk olduklarını unutmasınlar.

Internet yaşamın ayrılmaz bir parçasıdır ve doğru kullanıldığında yaşamı kolaylaştırır. Internet kullanırken, Internet’in arka sokaklarının, izbe köşelerinin de olduğunu unutmamalıyız.

Bundan sonra da MSN kullanmayı hiç düşünmüyorum.