Blogda çok okunmanın sırları...

Neden yazıyoruz blogda?

Herkesin kendince "nedenleri" var bu konuda.

Ama genel cevap "yazmayı sevdiğimizden".

Acaba "sadece yazmayı mı seviyoruz"? Öyle olsaydı... Blog ortamında "yazdıklarımızı okunmaya açmazdık". Kendimiz yazar, kendimize saklardık.

Burada olduğumuza göre... Demek ki neymiş?.. Yazılarımızın "okunmasını da istiyormuşuz".

Sadece okunmasını mı? Hayır! Çok okunmasını da istiyoruz.

"Yalan! Benim için okunmak hiç de önemli değil" diyorsanız... Bir daha sorun kendinize... Gerçekten mi? Gülmeyeceğim söz !

Kendi adıma söyleyeyim o zaman... Yazmayı da seviyorum, okunmayı da. Ve yorum almayı da. Çünkü, gelen yorumlara bakarak "bir arpa boyu da olsa, yol alabileceğimi" düşünüyorum.

Anlatmak istediğimi, anlayabilmiş mi okuyan?.. Yazdıklarım ne denli okunmaya değer ve tatminkâr?.. Veya "savunduğum bir düşüncenin ne gibi alternatifleri var?"

İlk başlarda yazdıklarıma baktığımda... Farkı fark edebiliyorum. Yavaş yavaş da olsa, ilerleme kaydediyorum.

Çünkü... Hani bazı insanların "yaşam koçları" vardır... Onları daha kaliteli bir yaşam sürmeleri için yönlendiren. Benim de böyle bir "yazı yönlendiricim" var. Sormayın adını söylemem. Ne olur ne olmaz... Hatta belli mi olur... Hepiniz birden fikir almak için kapısını aşındırırsınız, bana zamanı kalmaz.

Blogda "gerçekten yazabilen, yazdıkları keyifle okunabilen" biri. Bu kadar bilgi yeter hakkında.

Gelelim ne akıllar verdiğine.

"Çok fazla sayıda yazı yazma" dedi. Bu onun bana, ilk uyarısıydı. Çünkü ben günde iki üç yazı gönderiyordum ilk başlarda. "Çok yazasım var, geçecek.." gibi bir iki geveledim ve sustum. Mutlaka bir bildiği vardı. Söylediğini "çok zorlansam da" elimden geldiğince dinledim... Ve dediğine uydum.

Çok fazla olmasa da "imlâ hatalarıma dikkatimi çekti". Pür dikkat yazmaya başladım.

Yazılarımdan örnekler verdi... Klavyeme uygun olanları söyledi. Baktım, doğruydu. Bazı yazılar, benim tarzıma hiç uygun değildi. Yazmadım o konularda.

Daha neler mi söyledi?.. Olmaz ! Yeter bu kadar.

Her şeyi anlatırsam eğer... Hepiniz birden atağa kalkarsınız.

Gerisini kendiniz bulun.

Çünkü ben de ona "sora sora öğrendim". Kendim aradım, buldum hatalarımı... Ona sadece danıştım.

Tavsiye ederim siz de yapın... İyi oluyor.

Birden bire parlayıp sönen yıldızlar gibi değil... Kalıcı olmanın yollarını aramak gerekiyor.

Aslında işin sırrı burada.