Blogda dostluk

Acılar, sıkıntılar paylaşıldıkça azalır; sevgiler, mutluluklar paylaşıldıkça çoğalır. Bu bir ihtiyaçtır. Ben de bunun ayrımındayım. Ancak, baş edemediğim bir huyum var. Mutluluklarımı sevinçlerimi çok rahat paylaşabilmeme karşın; sıkıntılarımı yaşarken, henüz sonuçlanmamışken, sancılarını çekerken paylaşamıyorum. Kendi kendime geçirmeye çalışıyorum.

Çok sıkıntılıydım, hastaydım, paylaşmaya ihtiyacım vardı. Ve kendimi çok yalnız hissediyordum. Eski alışkanlığım, yazarak rahatlarım. Yine kalemim dilim, defterim dostum olmuş, dertleşmeye başlamıştım ki; Milliyet Blog'un varlığını anımsadım. Yıllar sonra kalemimi ve defterimi incitmekden korkarak, "Siz biraz dinlenin dedim." Artık klavyem dilim, Milliyet Blog dostum olmuştu. Hem de teselli edebilen, sesi olan bir dost.

21.11.2007 Tarihinde "Göküş Gözlüm Biyonik Olacak" Başlıklı bloğumu yazdım. Bir güzel içimi döktüm. Aynı defter dostuma anlatır gibi. Kendimle başbaşa, kimseden çekinmeden, rahatça ağlayarak yazdım. Ancak fazla sürmedi hemen yayınlandı şaşırdım. Sevgili editörler hatalarımı bile düzeltmişler sağolsunlar. Bu defa bir de okurken duygulandım, ağladım.

Çok sürmedi ilk mesajımı aldım. Sevgili Emel Dedeoğlu "İlk Okuyan Olarak, Anneler çocuklarından daha dayanıklı oluyorlar korkmayın."Diye geçmiş olsun dileklerinde bulunuyordu.

İkinci mesaj sevgili "mutlumavi"den geldi. "Eğer başarılı bir anestezi uzmanı olursa, operasyonun başarılı bitme şansı yüksek olur." Diyordu. "Hastayım, birşey yapamıyorum." diye sızlanırken ben, " Milliyet Blog" sayesinde güzel bir şey yapmıştım. Sevgili mutlumavi uzman doktordu ve uzmanca tavsiyelerde bulunuyordu.

Sonra sırasıyla, Tunay, Aydın Tiryaki, Müyesser Saka, Özlem Akaydın, kendimce, Serap İnce, Parlak Işık, Murat Atasagun ve Adnan Özşişli mesajlarıyla, iyi dileklerini ve dualarını yolladılar bana. Güzel sözlerle paylaştılar sıkıntılarımı. Onlara ve diğer dostlarıma sonsuz teşekkürler.

Hafiflemiştim sanki. Ne güzel şeymiş paylaşabilmek. Hem kendi kendinizesiniz, rahatça ağlayabiliyorsunuz. Hem de size yazılarıyla destek olan, size bilgileriyle ve iyi dilekleriyle seslenen bir dünya dostun arasındasınız.

Sonuç: Annem başarılı bir operasyon geçirdi ve taburcu oldu. Benim vertigom geçmediği için, oğlumun desteğiyle annemi görmeye gittim. Onun sevgi dolu bakışlarını yeniden görmek, sıcaklığını hissetmek çok iyi geldi. Ayağında biraz problem var, topuktan itibaren his ve hareket yok. zamanla geçer diyor doktorlar. Canım annem, sabırla ve umutla kendi kendine ayağa kalkabilmeyi bekliyor.

Böyle bir güzelliği yaşatan Milliyet Bloga ve sevgili editörlerimize çok teşekkür ediyorum.

Sevgi ve dostlukla.

İyi ki varsınız.

08.12.2007 - Gaziantep