Boynundan çıkartıp sana verdiği...

Kemancı konser sonrası sokakta, sağa dönünce o sokaktan, o kadınla karşılaştı; uzun siyah saçlı, siyah bakışlı, kırmızı gülüşlü, rüzgar tutuşlu o kadınla.
Boynundakini işaret etti kadın, bu ne bu, niye taktın bunu?
Konser...keman...dinleyiciler...alkış...sıkıntı...coşku...heyecan...yalan...doğru...
Boynundakini çıkartıp sana verdiği zaman adam...
Kemancnın boynundan çıkartıp verdiğiyle başladı aşk o sokakta o gece, yıldızların ve ayın şahitliğinde.
Sen sürekli keman çaldın kemancı, kent kent, seyirci seyirci, alkış alkış, bravolarda; kadın yatakta, yatağında uzanmış saçlarını okşadı uzun uzun;
niye beni seviyorsun?
Seninle daha iyi keman çalmaya başladım.
Sen bana iyi geldin, çok iyi.
Kemancı kent kent onca seyirci, seyirciler önünde kemanıyla sevişirken, kadın, o kadın vurdu kendini sokaklara, benzer benzemez sokaklara.
Döndüğünde adam eve, yatağın üstünde buldu boynundan çıkartıp ona verdiğini; işte o anda...
Kadının o iadesiyle o gece, yıldızsız, aysız bir gecede yitti mi aşk?
Sen sonra kadını gördün yine bir gece içinde karanlık sularda boğulurken ve sen sonra kemancıyı gördün, adamı o sokakta, sağa dönünce o sokaktan, boynundakiyle gözü yaşlı.
Bir başka geçişte belki buluşurlar, belki...

Kemancı ve kadın, o kadın ve adam iyi bakarsan, daha iyi bakarsan sana göreceksin, geceydiler; kah bol yıldızlı aylı, kah yıldızsız ve aysız, geceydiler hep, gece.

Karanlık sulara düştü
suya çağrılıydı kadın
hayır diyebilirdi
evet dedi
keman eşliğinde
adamsız.

Kentler
kentlerdeki bizler
ısrarla
ısrarla alkışlarımızla
çağırıyorduk kemancıyı
çalsın geceler boyunca
çalsın diye
hayır diyebilirdi
bir iki olsun
hep evet dedi
kadınsız.