Bu sene basketbolda olmayan geçen sene Sivasspor’da da yoktu.

Bu sene basketbolda olmayan geçen sene Sivasspor’da da yoktu.

Reykart yaptığı röportajda Türk futbolunda herşey var ama hiçbir şey tam değil demişti. Ben aynı ifadeyi Basketbol Milli Takımımız için kullanmak istiyorum. Bogdan Tanjevic çok kaliteli bir koç. Milli takım için büyük bir şanstır. Fakat eksik olan birşeyler var. İyi hücum yaparken, iyi defans yapamıyoruz. İyi hücum yaparken iyi defans yapamıyoruz. Pasları çok güzel yapıyoruz, ama bitiremiyoruz. Bazen ribaunt kanosunda biz üstün oluyoruz, bazen elimizdeki topu veriyoruz. Potaya giderken çok acele ediyoruz, olduk olmadık yerde ve zamanda gereksiz 3’lükler deniyoruz. Bunun gibi onlarcasını sayabilirsiniz.

Sanırım biz de eksik olan özelliklerden birisi tecrübe. Takımda Hidayet’ten başka tecrübeli oyuncu denilecek sıfatta birisi yok. Skor üstünlüğünü alıyoruz tutamıyoruz. Geriye düştüğümüz de bir hırsla farkı kapatıyoruz ama o zaman da savunma çöküyor. Alan savunmasını çok güzel yapıyoruz. Adam adama savunmada sınıfta kalıyoruz. Sadece hırs ve öfke ile hareket ediyoruz. Aklı arka plana atıyoruz. Spor yürek işi olduğu kadar, taktik ve teknik işidir.

Bizim bu kaybetmelerimizin sebebi sanırım kendimiz de. Tecrübe eksikliği var. Kamuoyu eksikliği var. Avrupa Şampiyonasında futbol takımımızın son 8’e kaldığını düşünün. O zaman televizyonlar ve halk ne kadar çoşku ile takip ederdi. Biz futboldan başka spor dalı yok gibi görüyoruz. Ben basketbol takımımız için verdiğimiz desteği geçen sene Sivasspor’a verilen desteğe benzetiyorum. Eğer sevircisi ve kendine güveni olsa 5. şampiyonu görmüş oluyorduk. Ama olmadı.

Bizim basketbol’da başarılı olmamız için önce desteğe sonra tekniğe ihtiyacımız var. Bir yerleri kapattık mı diğer yerler açık oluyor. Yorganı kafamıza çektik mi ayağımız, ayağımıza çektik mi başımız açıkta kalıyor. Ya yorganı (Hedefi) ya da kendimizi değiştirmeliyiz.