Burası benim memleketim!

Memleketimden vazgeçmek gibi bir mütevaziliği benden bekliyorsanız çok uzun bir süre daha beklemek zorunda kalacaksınız.

Mütevazilik bazen en kötü küstahlıktır.

Ve ben soyuma, ırkıma, geçmişime, tarihime küstahlık yapamam.

Burası benim memleketim.

Yurdum, otağım, namusum, onurum. HERŞEYİM.

Ne zerresinden vazgeçme keyfiyetim var, ne de vazgeçmeye razı bir vicdanım. Sizin masa başı düzenlemelerinize benim sokaklarda söyleyecek sözüm olacak.

Azınlığım yok benim. renginiz ne olursa olsun, zenginliğimsin. Diliniz ne olursa olsun, sohbettaşımsın.

Kültürün ne olursa olsun halaydaşım, horontaşımsın.

Acıyı bal eyleyenim, sohbeti lal (gönülden) eyleyenimsin.

Adının önemi yok, inancının önemi olmadığı gibi. Sunni, Şii, Süryani, Kızılbaş gibi bilmem kaç parçaya bölünenim değilsin.

Vurulanım, vuranımsın.

Hatamsın, hatalara sebep olanımsın.

Dağa çıkanım, dağa çıkarılanımsın.

Küsenim, barışanımsın.

Anadolumsun.

Burası benim memleketim.

Cahelatim, yoksulluğumsun.

Memleketimsin.

Farklısı yok bu yerlerin, acılardan herkes payına düşeni alır, dostluktan aldığı gibi.

Ne yoksulunun etnik kökeni vardır buraların, ne de ezilmişliğin.

Ne onurun milliyeti verdır bu yerlerde yaşayanın ne de onursuzluğun.

Herşeyinle memleketim dediğim yersin sen; ANADOLU.

Masa başında bilmem kaç etnik parçaya bölündüğün yere ben yekpare IRKIMSIN diyorum.

Herşeye, her kesime reva görüleni kabullendiğimsin.

Ne Kürt'e, ne Türk'e kurşun reva görenimsin.

Ne Çerkes'i yok sayanım, ne Laz'ı kutsayanımsın.

Ne Ahbaz'ı küçük görenim, ne Türkmen'in yüceltenimsin.

Ne büyüksün ANADOLU, Ne büyüksün TÜRKİYE.

Onun içindir bu uğraşlar.

Hala söyleyecek sözünüz mü var dilin kemiği yok misali?

Bu kutsal topraklara karşı?